| หายไปหลายวัน ไม่มีกระใจจะเขียนอะไรมาก มัวแต่กังวลกับการอ่านหนังสือสอบ แต่ก็อ่านได้ไม่เท่าไหร่หรอก ไม่มีสมาธิ แล้วก็แก่แล้วด้วย อ่านแล้วไม่ค่อยจำเลย ชักสงสัยว่าสมองคนเราเนี่ยมันคงมีการเต็มได้เหมือนฮาร์ดดิสก์จริงๆ โดยเฉพาะสมองของเรา มันคงก็เป็นเหมือนฮาร์ดดิสก์เก่าๆ ลูกหนึ่ง ทั้งใกล้เต็ม ทั้ง Access Time เยอะ กว่าจะนึกอะไรออกก็นานนนนเลย ไม่รู้คนอื่นๆ รู้กันหรือเปล่าว่า พวกคนคอมพิวเตอร์เนี่ย เขาเรียกฮาร์ดดิสก์ เป็น “ลูกๆ” นะ เมื่อก่อนเราก็คิดตั้งนานว่าจะเรียกว่าอะไร ฮาร์ดดิสก์ ๑ อัน ๑ เครื่อง ๑ ตัว ปรากฏว่าเดาผิด (วันก่อน ฟังอาจารย์อักษรศาสตร์คนหนึ่งเขาบ่นว่าเดี๋ยวนี้อะไรๆ ก็เป็น ตัว ไปหมด หุ้นก็เป็นตัว วิชาเรียนก็เป็นตัว ลืมไปแล้วว่ามีอะไรอีก แต่เป็นตัวๆ เต็มไปหมด แม้แต่ฮาร์ดดิสก์ก็เกือบเป็นตัวเหมือนกัน) ในที่สุดวันนี้ก็ได้คุยกับหมูออนไลน์ หลังจากที่เราเกลี้ยกล่อมให้หมูไปสมัครสมาชิก Kiwibox ได้สำเร็จ หมูบ่นว่า ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือ เพราะอ่านแล้วปวดหัว สงสัยว่าจะเป็นภูมิแพ้ แพ้การอ่านหนังสือ เราฟังแล้วถึงบางอ้อ… เริ่มเข้าใจว่าอาการปวดหัวหนึบๆ ที่เราเป็นในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มันคืออาการภูมิแพ้การอ่านหนังสือนี่เอง โถ… ได้บ่นๆ ไร้สาระแล้วค่อยอารมณ์ดีขึ้นหน่อย ที่จริงก่อนหน้านี้ เซ็งและเครียดมาก เพราะเพิ่งสอบวิชาที่สองผ่านไป ตายสนิทจริงๆ ตายยิ่งกว่าเมื่อคืนวานอีก แบบว่าเห็นข้อสอบแล้วไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ นั่งเขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียน อยู่นั่นแล้ว ก็ไม่รู้สึกว่ามันจะเป็นวิธีที่ถูก พอหมดเวลาก็เดินหมดแรงออกมาจากห้องสอบ เฮ้อ… แต่ว่าไปก็คงโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง เพราะเราก็ไม่ได้อ่านหนังสือสักเท่าไหร่ ความจริงอยากโทษอาจารย์เหมือนกันว่าสอนไม่ดี แต่มันดูเป็นพวกแพ้แล้วพาล เอาเป็นว่า ช่างมันดีกว่า ผ่านไป ๒ วิชาแล้ว (Strike Two!!) เหลือวิชาสุดท้าย วันพฤหัส พรุ่งนี้เราโดดงาน ๑ วัน กะจะอ่านให้เต็มที่ หวังแค่ว่าให้คืนวันพฤหัสเดินออกจากห้องสอบแบบมีลมหายใจรินๆ ก็ยังดี (หวังว่าคงจะวิ่งเข้า Home ได้ ไม่ใช่ Strike Three) พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวไว้สอบเสร็จแล้วจะกลับมาเขียนใหม่ |