เมื่อวานเรานึกถึงกฏของเมอร์ฟี่อีกแล้ว
กฏของเมอร์ฟี่: If anything can go wrong, it will.
กฏของเมอร์ฟี่: If there is a possibility of several things going wrong, the one that will cause the most damage will be the one to go wrong.
Corollary: If there is a worse time for something to go wrong, it will happen then.

เรื่องมันเป็นอย่างนี้...

ช่วงนี้มีงาน “อย่างเร่ง” เข้ามาให้ออฟฟิศเราทำ คือ ทางเมืองนอกเขาจะต้องส่ง Drawing ให้ลูกค้าวันที่ 28 เดือนนี้ มี Drawing อยู่ 60 กว่าแผ่น ออฟฟิศเราต้องทำให้เสร็จภายในเวลาประมาณ 10 วัน เพราะทางเมืองนอกเขาจะต้อง Review กันเองภายในก่อนจะส่งไปให้ลูกค้า งานนี้ห้าม Late ทั้งๆ ที่ยังเป็น Preliminary Drawing เพราะดันไปเซ็นสัญญาว่ามี Liquidated Damages (หรือค่าปรับ) ถ้าส่ง Drawing ช้ากว่ากำหนด (โดนปรับ 28,000 เหรียญต่อวัน)

อาทิตย์ที่ผ่านมาพวก Drafter ก็เลยต้องมากระหน่ำเร่งทำงานให้เรา เขากำหนดวันส่งงานของเราไว้ว่าเป็นวันพุธ (วันนี้) แต่เขาส่งแบบมาให้เราช้า พอถึงวันจันทร์เพิ่งทำไปได้แค่ครึ่งเดียวพี่เป็นหัวหน้า Drafter ก็เลยสั่ง (Executive Decision) ให้พวก Drafter ทำโอเวอร์ไทม์ (ตัวเราทำโอเวอร์ไทม์มาตั้งกะอาทิตย์ที่แล้วหละ วันอาทิตย์ก็ต้องทำงาน)

ก็เร่งทำงานกันมือเป็นระวิง จนถึงเมื่อวานก็ทำเสร็จไปเยอะ ตอนประมาณทุ่มกว่าๆ เราเอา Drawing ที่เราเช็คเสร็จเรียบร้อยเข้าไปเก็บใน Database แล้วก็มาอัพเดทสถานะ สรุปว่า Drafter เขียน Drawing เสร็จหมดแล้ว แต่เหลืออีก 6 Drawing ที่เราต้องเช็ค อาจจะมีการแก้ไขบ้างแต่ก็คงไม่มาก พี่ที่เป็นหัวหน้า Drafter กลับบ้านไปตอนประมาณทุ่มหนึ่ง ก่อนกลับแกก็บอกว่า พรุ่งนี้ก็สบายๆ นะนิจ ยังไงก็ทันอยู่แล้ว

เราส่งอีเมล์ไปบอกทางเมืองนอกเสร็จสรรพ ก็คิดว่าน่าจะเคลียร์ไฟล์ที่ทำเสร็จแล้วออกจาก Server เสียหน่อย เพราะมันมีไฟล์อยู่เยอะมากจนน่าสับสน ก็เลยย้ายไฟล์มาไว้บนเครื่องเราเอง แล้วก็จะลบบน Server ปรากฏว่าเกิดความผิดพลาดขึ้น เราดันไปกดลบทั้ง Folder แทนที่จะกดลบ Subfolder ไอ้เจ้า Drawing 6 แผ่นที่ยังไม่ได้เอาไปเก็บใน Database ก็หายวับไปกับตา ในนั้นมีแผ่นที่ยากสุดๆ อยู่ 2 แผ่น (พี่ที่เป็นหัวหน้า Drafter แกอุตส่าห์อยู่ถึงทุ่มหนึ่งเพื่อทำให้เสร็จ)

ความรู้สึกแรกหลังจากได้สติว่าเกิดอะไรขึ้นคือ อยากตาย!!! งานของคน 5 คนหายไปแค่ปลายเมาส์คลิก... เราพยายามหาวิธีกู้ไฟล์ขึ้นมาจากเทปแบ็คอัพ แต่ปรากฏว่ายังไม่ทันได้แบ็คอัพไว้เพราะเพิ่งทำไปตอนกลางวัน (ปกติแบ็คอัพกันตอน 3 ทุ่ม) ก็พยายามไปดูเทปวันเก่าๆ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่น่ามี พยายามคิดว่า ไม่จริงๆ ไฟล์มันน่าจะอยู่ตรงไหนซักแห่งหนึ่ง นั่งงมโน่นงมนี่อยู่เกือบชั่วโมงไม่เป็นผล ในที่สุดก็ต้องยอมรับความจริง ซมซานกลับบ้านไปตอนเกือบสามทุ่ม

เช้านี้เรารีบมาทำงาน เพราะต้องรีบไปขอโทษพวก Drafter ทุกคนก่อนที่เขาจะค้นพบความจริงด้วยตัวเอง ทุกคนก็ทำท่าจ๋อยๆ แต่ก็ไม่รู้จะว่ายังไง ก็ต้องยอมเขียน Drawing ขึ้นมาใหม่ให้เรา แต่คนที่เราเกรงที่สุดคือ พี่ที่เป็นหัวหน้า Drafter แกเป็นคนใจเย็น แต่ว่าเวลาโมโหเราก็กลัวเหมือนกัน พอแกรู้ว่าเราลบ Drawing ไป ตอนแรกแกก็อึ้งๆ+ฉุนๆ แต่เราก็ยอมรับผิดทุกกรณีไม่บ่น (ถ้าเป็นปกติเราจะชอบบ่น) แกก็รู้ว่าเราไม่ได้ตั้งใจและรู้สึกผิดจริงๆ สุดท้ายก็เลยมาช่วยทำใหม่อีกรอบหนึ่ง แกแซวเราว่า เรากลัวไม่ตื่นเต้นเหรอ แบบว่าทำงานเสร็จเร็วกว่ากำหนดไม่ได้ เลยต้องลบ Drawing ทิ้ง จะได้ไฟลนก้น ทำงานไปลุ้นไป

ทุกคนรับสถานการณ์ได้และมองเป็นเรื่องขำๆ (ปนเศร้าๆ) แต่เราก็ยังเซ็งอยู่ไม่หาย ว่า ทำไมถึงทำพลาดในเรื่องโง่ๆ แบบนี้ได้ โมโหตัวเองๆๆๆ ความผิดแบบนี้ มันจำฝังใจไปอีกนาน...