คราวนี้พวกเราไปดำน้ำกับครูกุ้งอีกตามเคย หลังจากแอบหนีไปกับมนุษย์กบคราวที่แล้วมา ๑ ทริป ลูกทัวร์กลุ่มเรานอกจากขาประจำอย่างพี่ปุ๊ก พี่หนิงแล้ว ก็มีพี่ดิวกับแฟน (Alex) มาร่วมด้วย (ก็มีลูกทัวร์ ๕ คนต่อลีดเดอร์ ๑ คน) ตอนนี้พี่ดิวกับ Alex ทำงานอยู่ที่ฮ่องกงแต่ลาพักร้อนมาดำน้ำกับพวกเรา ตอนแรกเรานึกว่าเขาจะบินจากฮ่องกงไปภูเก็ตเลย ปรากฏว่าพี่ดิวกลับมาเมืองไทยก่อนทริปดำน้ำหลายวัน ก็เลยแวะบ้านที่กรุงเทพฯก่อน แล้วล่วงหน้าก็ไปภูเก็ตก่อน เพราะจะพา Alex ทัวร์ภูเก็ต วันที่เราเดินทางก็เลยนัดเจอกันที่สนามบินภูเก็ต พอพวกเราไปถึง ทางเรือเขาจะมีรถตู้มารับไปที่ท่าเรือ

ดูเหมือนมันจะกลายเป็นธรรมเนียมไปแล้วว่าถ้าพวกเราต้องนั่งตู้ไปขึ้นที่ท่าเรือรัษฎาฯ เราจะขอให้คนขับแวะจอดที่เซเว่นอีเลฟเว่นเพื่อซื้อ "ของจำเป็น" สำหรับนักดำน้ำ (พี่ปุ๊กเรียกว่า "ยาเขียว" บอกว่าเป็นยาที่กินแก้เมาเรือ ปวดหัว ฯลฯ ได้ชะงัด แต่พนักงานเซเว่นเขาเรียกว่า ไฮเนเก้น) ตอนที่คนอื่นๆ ที่ร่วมทริปมากับพวกเราเขาเห็นพวกเราหอบเบียร์มาที่เคาน์เตอร์จ่ายตังค์ เขามองงงๆ สงสัยว่ามัน (คือพวกเรา) จะมาดำน้ำกันหรือเปล่าวะ คือเวลาดำน้ำ เขาบอกว่าไม่ควรดื่มอัลกอฮอล์ (รู้สึกว่ามันจะเกี่ยวกับการกำจัดไนโตรเจนออกจากเลือด หรืออะไรซักอย่าง เอาเป็นว่าไม่ควรอ่ะนะ แรกๆ พวกเราก็เชื่อฟังดี แต่พอหลังๆ ดีกรีชักแก่กล้า (หมายถึงดีกรีในการดำน้ำนะ ไม่ใช่ดีกรีในการดื่มน้ำ(เมา)) วินัยก็หย่อนยานลง แบบว่าดื่มก่อนนอนได้ ถือว่าช่วยให้นอนหลับสบาย) อ้อ… Alex ก็ทำงงๆ เหมือนกัน แบบสงสัยว่า ซื้อไปแค่นี้จะพอเหรอ พวกเราก็บอกว่า มาดำน้ำนะ ดื่มมากไม่ดี เขาบอกว่า แต่เขาตัวใหญ่นะ ดื่มได้เยอะ เพราะเปอร์เซ็นต์อัลกอฮอล์ในเลือดจะขึ้นกับน้ำหนักตัวด้วย แหม ทำยังกะจะโดนจับเป่าลูกโป่งตรวจอัลกอฮอล์เลยวุ้ย…

เรือที่พวกเราไปคราวนี้คือเรือคูณ ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเราเคยไปกับเรือนี้มา ๒ ครั้งแล้ว มีความเห็นตรงกันว่า ชอบมากกก ตรงที่พ่อครัวทำอาหารอร่อยมาก (ฝีมือระดับเชฟโรงแรมเชียวหละ) และลูกเรืออัธยาศัยดี ทั้งพ่อครัวและลูกเรือพอเห็นกลุ่มพวกเราก็ยิ้มร่าทักทาย แบบว่าจำหน้ากันได้ นอกจากกลุ่มเราก็มีอีก ๓ กลุ่ม รวมนักดำน้ำทั้งหมด ๒๒ คน เรือเต็มสุดๆ เลย แต่ละกลุ่มก็มีลีดเดอร์เป็นคนพาดำ พี่ปุ๊กแอบมานินทากับเราว่า ลีดเดอร์คนอื่นๆ มีแต่แปลกๆ ทั้งนั้น คนหนึ่งเป็นคนขี้คุยมากๆ (ที่จริงคนที่ดำน้ำส่วนใหญ่ก็ขี้คุยกันทั้งนั้นแหละ มีแต่เรากับพี่ปุ๊กหละมั้งที่ไปดำน้ำแล้วไม่คุยกับใคร เอาแต่นอนลูกเดียว) ใครคุยว่าดำไปเจอสัตว์อะไรแปลกๆ ก็จะบอกว่า โฮ้ย… ที่ที่พัทยามีไอ้ตัวที่ว่านั่นเยอะเลย จนลีดเดอร์อีกคนทนไม่ไหวต้องเบรคกลับไปประมาณว่า เนี่ยผมเจอฉลามวาฬอ่ะ ที่พัทยามีเยอะเลยมะ แกถึงเงียบไปได้

ลีดเดอร์อีกคนหนึ่งเป็นทหาร คนนี้ก็แปลก ก่อนลงดำน้ำแกจะต้อง Brief ให้ลูกทัวร์ในกลุ่มแกฟังว่าแผนการดำน้ำเป็นยังไง ธรรมดาที่เราเคยเจอเวลา Brief เขาจะ Brief รวมกันให้ทุกกลุ่มฟังอ่ะนะ แต่กลุ่มเราจะไม่ค่อยฟังเขาหรอก เพราะ ๑. พวกเราขี้เกียจสนใจว่าต้องดำไปทางไหนยังไง ปล่อยชะตากรรมไปตามลีดเดอร์ เขาจะพาไปไหนก็ไป ๒.ลีดเดอร์เราเป็นพวกรักสันโดด เขา Brief ให้ไปทางไหน ครูกุ้งแกพาไปทางอื่นทุกที (แต่ที่จริงการไม่ฟัง Brief มันเป็นนิสัยที่ไม่ค่อยดีอ่ะนะ ไม่ควรเอาอย่างพวกเรา เพราะมันทำให้เราจำไดฟ์ไซต์ไม่ค่อยได้ว่าตรงไหนมีอะไร) คราวนี้ความที่ไม่มีคนทำหน้าที่ Brief รวม (ไม่มีคนที่มี Social Skill อยู่ในสายเลือดสูงแบบตาครูอาร์ต) ก็เลยต่างกลุ่มต่าง Brief ตาลีดเดอร์ที่เป็นทหารนี่แกมีลีลาการ Brief ที่ประทับใจเรามาก เราได้ยินเขาบอกลูกทีมเขาประมาณว่า

"ไดฟ์นี้เราจะดำที่ความลึก ๒๓ เมตร ๑๒ นาที ที่ความลึก ๑๘ เมตร ๑๗ นาที ที่ความลึก ๑๓ เมตร ๒๐ นาที ที่ความลึก ๙ เมตร ๒๕ นาที แล้วทำเซฟตี้สต็อปที่ ๕ เมตร ๓ นาทีนะครับ" (อืมม์ มันก็ละเอียดดีอ่ะนะ แต่แบบว่าแหม… พอลงไปดำแล้วจะทำได้แบบนี้ไหมเนี่ย หรือว่าเขาทำได้ เพราะเขาเป็นทหาร??)

"เดี๋ยวกลุ่มผม เตรียมพร้อมในอีก ๙ นาทีนะครับ" (เราเลยแกล้งแซวว่า ๘ นาที ๓๕ วินาทีดีกว่ามั้งคะ)

อีกครั้งหนึ่งเรากระโดดลงไปลอยคออยู่ในน้ำแล้วได้ยินเสียงแจ้วๆ มาจากกลุ่มที่อยู่ใกล้ๆ ทุ่น "ไดฟ์นี้เราจะดำที่ความลึก… ฯลฯ นะครับ" โอ้ย… มาลอยคออยู่ในน้ำแล้วยัง Brief อยู่เลยอ่ะ แต่ที่ทำให้เราเหลือเชื่อมากที่สุด คือ เราไปเจอเขา Brief กันใต้น้ำ!!! เราขึ้นมาเล่าให้พี่ปุ๊กฟังแล้วก็เห็นพ้องต้องกันว่า "ทหาร…. สรุปว่า ตัดไปได้อีกอาชีพหนึ่ง!!"

โอ้ย… มัวแต่นินทาคนอื่นซะยาว ชักดึกแล้วด้วย เอาเป็นว่าจบตอนก่อนดีกว่า… (โปรดติดตามตอนต่อไป… เมื่อคนเขียนมีอารมณ์เขียน อิอิ)