1. ติ่มซำที่ร้านอาหารจีนในไชน่าทาวน์ที่แมนเชสเตอร์ มีคนบอกเราว่าร้านนี้ได้ชื่อว่าทำติ่มซำอร่อยที่สุดในอังกฤษ (หรือในยุโรป?) เราว่าฟังดูเวอร์ไปนิดๆ แต่ไปลองกินก็อร่อยดี ไปกินแล้วก็ต้องซื้อซาลาเปาไส้ครีมใส่กล่องกลับมากินที่ Sheffield

2. ร้านอาหารจีนแถว Bayswater ในลอนดอน ร้านนี้หมูเป็นคนพาไปกิน รู้สึกว่าจะชื่อ Four Seasons จะว่าอร่อยสุดๆ ก็ไม่เชิง แต่อร่อยกว่าร้านในไชน่าทาวน์ ส่วนใหญ่ไปแล้วก็จะสั่งอาหารจานเดียวมากินกัน แต่ที่จริงกับข้าวเป็นจานๆ หรือ เป็ดย่างหมูแดง ก็อร่อย และถ้าสั่งเป็นภาษาจีนได้ก็รู้สึกว่าพ่อครัวจะปรุงรสให้อร่อยขึ้นเป็นพิเศษด้วย

3. คุ้กกี้ ของ Millie's ซื้อครั้งแรกที่สถานีรถไฟ Birmingham (ที่จริงก็ไม่เชิงจะเป็นร้านหรอกนะ รู้สึกจะเป็นแค่เคาน์เตอร์หรือซุ้มเล็กๆ เท่านั้นเอง) ตอนหลังเขามาเปิดสาขาที่ Meadow Hall (ช็อปปิ้งมอลล์ที่ใหญ่ที่สุดใน Sheffield) ก็ได้กินบ่อยขึ้น คุ้กกี้ของมิลลี่ส์เป็นคุ้กกี้แบบนุ่ม (เหมือน Mrs. Field) ชิ้นใหญ่ๆ มีทั้งใส่ช็อคโกแลต ใส่ถั่วต่างๆ ใส่ช็อคโกแลตขาว ใส่ผลไม้ (แอปริคอท ส้ม) อร่อยทุกรสเหมือนกัน เวลาซื้อต้องซื้อทีละหลายๆ ชิ้น เพราะเลือกไม่ถูกรักพี่เสียดายน้องไปหมด

4. แซนด์วิชไส้ Prawn Mayonnaise ของ Marks & Spencer (หรือที่คนไทยเรียกว่า St. Michael อ่ะนะ ที่จริงชื่อร้านของเขาคือ ร้าน Marks & Spencer ส่วน St. Michael เป็นยี่ห้อของของที่ขายในร้าน) เวลาไปช็อปปิ้งแล้วหิวๆ ก็จะซื้อแซนด์วิชของ M&S เพราะเหนื่อยหมดแรงจะทำอะไรอย่างอื่นกิน (หรือบางทีก็ซื้อตุนไว้กินเวลาขี้เกียจทำกับข้าว) ความจริงแซนด์วิชไส้อื่นๆ ของ M&S ก็อร่อยเหมือนกัน แต่มันไม่ Unique คือร้านอื่นๆ ก็มีไส้พวกนั้นขาย ไส้กุ้งมายองเนสนี่รู้สึกว่าจะมีขายที่ M&S เป็นเจ้าแรกอ่ะนะ

5. ไอศกรีม Haagen Daz คือไหนๆ เมื่อวานพูดถึง Ben & Jerry ไปแล้ว ถ้าไม่พูดถึง Haagen Daz เดี๋ยวจะหาว่าไม่เป็นแฟนไอศครีมตัวจริง เรากินฮาเก้นดาซครั้งแรกรู้สึกว่าจะเป็นที่ปารีส ตอนไปทัวร์ยุโรปกับเก๋ (พี่สาว) และเพื่อนเก๋ ประมาณว่าแตงโมเพื่อนเราเขาเคยไปเยี่ยมพี่สาวที่ปารีส ช่วงปิดเทอมตอนเรียนมหาลัย ก็กลับมาเล่าให้เราฟังว่า นี่นะมีไอศครีมที่อร่อยที่สุดในโลก ชื่อฮาเก้นดาซ มีสาขาอยู่แค่ไม่กี่ที่ในโลก (ตอนนั้นรู้สึกจะมีที่นิวยอร์ค ปารีส โตเกียว เองมั้ง– แต่ความจำเราห่วยแตกมากนะ เพราะฉะนั้นอ่านแล้วอย่าเชื่อมาก) พอเราไปเที่ยวแล้วเจอร้านเห็นคนต่อคิวยาวเลยอ่ะ ก็ยอมไปต่อคิวกับเขาด้วย กินแล้วก็อร่อยจริงแหละนะ แต่ก็แพงด้วย ต่อมาไปเรียนที่อังกฤษ เจอฮาเก้นดาซใส่กระป๋องเป็นไพนท์ ขายในซุปเปอร์มาเก็ตอย่างเทสโก เซฟเวย์ โอ้โห.. ไอศครีมระดับโลก ราคา (ต่อปริมาตร) ถูกกว่าที่เคยซื้อเป็นสคูปใส่โคนตั้งเยอะ ไม่ซื้อกินได้ไง ก็เลยซื้อมากินบ่อยๆ เพื่อนร่วมแฟลตเห็นเรากินไอศครีมแล้วตกใจ แหม... เธอมาจากประเทศไทย แต่กล้าซื้อไอศครีมพรีเมียมกินเชียวนะ เขาแค่คิดในใจหรอกนะ ที่จริงแค่พูดว่า ไอศครีมยี่ห้อนี้มันอร่อยมากใช่ไหม เพราะเรารู้สึกว่ามันแพงมาก เราเลยเอามาตักแจกให้ชิมซะเลย ให้มันรู้เสียบ้างว่า ถึงจะมาจากประเทศกำลังพัฒนา แต่ว่าฉันก็มีรสนิยมเรื่องไอศครีมอยู่บ้างหรอกนะ 555

6. ขนม Shortbread ยี่ห้อ Walker ของสก็อตแลนด์ อันนี้คิดว่าไม่ต้องบอกสรรพคุณมาก คนที่ชอบคุ้กกี้ขนมนมเนยคงรู้จักกันดี รสชาติหวานมันกำลังดี พูดถึงขนมแล้วก็พาล ไปนึกถึงขนมของ Marks & Spencer ขึ้นมาได้ พวกขนมคุ้กกี้อะไรต่ออะไรของเขาก็อร่อยแทบทุกอย่างนะ แต่กินแล้วก็อ้วนดีชะมัด อ้อ… แล้วเขาก็มีขนมที่เหมือนถั่วตัดของไทยขายด้วย รู้สึกจะเรียกว่า Peanut Caramel หรือไงเนี่ยแหละ กินแล้วหายคิดถึงบ้านได้นิดหนึ่ง

7. Chips ราด Vinegar (น้ำส้มสายชู) อาหารประจำชาติของคนอังกฤษ คือ Fish and Chips มีร้านอยู่ทั่วไปหมด และเป็นร้านที่จะเปิดดึกกว่าร้านอื่นๆ คนอังกฤษเขาไม่กิน Fish and Chips กับซอสนะ แต่จะเอาน้ำส้มสายชูหมักสีน้ำตาลราดลงไปบนปลาและบนชิปส์ แรกๆ เราก็รู้สึกว่ามันแปลก แต่เราเป็นคนเปรี้ยวอ่ะนะ (กินอาหารรสเปรี้ยวไง) กินไปๆ แล้วก็ชอบ ปกติเราไปร้าน Fish and Chips จะสั่งแค่ Chips อย่างเดียว ซื้อกินก่อนกลับบ้านโดยเฉพาะวันที่อยู่ทำงานที่ห้องคอมดึกๆ แบบว่าเอามากินกันเป็นลม (เพราะหิว) แค่ 50P ก็แทบจะเต็มกระเพาะเอเชียอย่างเราแล้ว พอกลับมาเมืองไทยกิน Fish and Chips ร้านไหนๆ ก็ไม่เหมือนกับที่กินที่อังกฤษ เพราะขาด Vinegar และขาดบรรยากาศ (ที่สุขุมวิท 33 มีผับชื่อ Londoner ประมาณว่าบรรยากาศอังกฤษแท้ เราเคยไปแค่ครั้งเดียวและจำไม่ค่อยได้แล้ว เลยไม่รู้ว่าเขาสามารถทำ Fish and Chips + บรรยากาศ ได้เหมือนอังกฤษหรือเปล่า)

8. Crisp ยี่ห้อ Walker คนอังกฤษเรียกมันฝรั่งทอดกรอบว่า Crisp (ในขณะที่คนอเมริกันเรียกว่า Chips เพราะ Chips ของคนอังกฤษ คือ มันฝรั่งทอดที่มากับ Fish and Chips) Crisp ยี่ห้อ Walker เป็นของว่างที่คนอังกฤษนิยมมาก (หลังๆ มียี่ห้ออื่นๆ ออกมา แต่เราว่า Walker ก็ยังขายดีที่สุดอยู่ดี) ทั้งกินกับแซนด์วิชหรืออาหารอื่นๆ ตอนมื้อกลางวัน หรือกินแกล้มเบียร์ที่ผับ มีหลายรสมาก ที่ฮิตๆ ก็มีรสเค็มๆ ธรรมดา (Ready Salted) รสเนยและหัวหอม (Cheese & Onion) รสเปรี้ยว (Salt & Vinegar เดาว่าพยายามทำให้ใกล้เคียงกับ Chips ราด Vinegar) นอกจากนี้ก็มีรสอื่นๆ อย่าง รสบาร์บีคิว รสวูสเตอร์ซอส (Worcester Sauce) รสไก่ (Coronation Chicken) รสกุ้งค็อคเทล(Prawn Cocktail) ฯลฯ หลากหลายมาก แต่ที่เราชอบสุดก็ไม่พ้น Salt and Vinegar นั่นแหละ ก็เป็นสาวเปรี้ยวหนินะ รองลงมาก็เป็นรส วูสเตอร์ซอส กับ รสกุ้งค็อคเทล ไม่ชอบรสเนยและหัวหอม (ไม่ชอบหัวหอม เพราะมันเหม็น)

รวบรวมรายการได้อีเหละเขละขละมากเลย สมแล้วที่เขาจัดอังกฤษเป็นประเทศที่อาหารรสชาติห่วยมากที่สุดชาติหนึ่ง (แต่สังเกตไหมว่า ขนมของอังกฤษอร่อยนะ สงสัยเป็นเพราะต้องทนทรมานกินอาหารห่วยๆ แล้วก็เลยต้องคิดทำขนมอร่อยๆ ออกมาทดแทน) ขอบอกว่าที่ทำรายชื่อของกินในความทรงจำของอังกฤษได้ห่วยขนาดนี้ เป็นเพราะประเทศเขาไม่ค่อยมีอะไรอร่อยอ่ะนะ ไม่ใช่ความผิดของเราที่ไม่รู้จักเสาะหาของอร่อยกิน ถึงขนาดต้องรวมเอาแซนด์วิช รวม Chips รวม Crisps เขาไปในลิสต์ด้วย เพราะฉะนั้นจบแค่นี้ดีกว่า

ลป. ที่จริงใช้ว่าอังกฤษไม่ค่อยถูกนะ ต้องใช้ว่าสหราชอาณาจักร (United Kingdom) มากกว่า เพราะคำว่าอังกฤษ ไม่รวมสก็อตแลนด์ ไอร์แลนด์ แต่สหราชอาณาจักรรวมทั้งเกาะเลย แต่ก็ถนัดเรียกว่าอังกฤษอยู่ดี ทั้งที่ในใจหนะคิดถึงภาพของเกาะทั้งเกาะ