จากเรื่องตั๋วเครื่องบินก็มาเรื่องวีซ่ากับใบขับขี่อินเตอร์ พี่ปุ๊กไปยื่นเอกสารขอวีซ่าให้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน มีเวลาประมาณ ๑๐ วันทำการก่อนเดินทาง ก็กลัวแทบแย่ว่าจะได้วีซ่าไม่ทัน เพราะเขาบอกว่าตอนนี้คนไปนิวซีแลนด์กันเยอะ การทำวีซ่าอาจจะล่าช้าใช้เวลา ๑-๑๕ วันทำการ แต่พี่ปุ๊กไปยื่นเอกสารให้พวกเราแล้วก็ได้วีซ่าในวันนั้นเลย เป็นวีซ่ากลุ่ม แล้วก็ไปทำใบขับขี่อินเตอร์ซึ่งสะดวกดายไม่มีปัญหา

แล้วก็นัดกันคุยวางแผนว่าจะขับรถยังไง เที่ยวที่ไหน พี่ปุ๊กมีพี่ที่ที่ทำงานที่มีลูกเรียนอยู่ที่นิวซีแลนด์และไปเที่ยวมาประมาณ ๓-๔ รอบแล้ว เขาก็เอาข้อมูลเอาแผนที่มาให้เยอะ เราก็เสิร์ชหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตบ้าง แต่ก็ไม่ได้เรื่องราวอะไรมาก กำลังวางแผนกันอย่างขมักเขม้น เราก็มีอันต้องเปลี่ยนแผนกลางคัน เราไม่ได้ไปนิวซีแลนด์กับพี่ปุ๊กแล้ว เพราะดันมีข่าวหวัดนรก เอ้ย...หวัดมรณะ SARS ที่เริ่มระบาดหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ

อาทิตย์ที่แล้วกลับไปบ้าน แม่ก็บอกว่าให้ยกเลิกทริปนี้ไปเถอะ ไม่ได้ค่าตั๋วคืนก็ไม่เป็นไร ความที่แม่รู้แล้วว่าเราเป็นโรคผนังกั้นโพรงจมูกคด (ตอนแรกที่ไปหาหมอแรกไม่ได้บอกเขา แต่ไปหาหมอคนที่สองที่โรงพยาบาลที่พี่ปุ๊กแนะนำแล้วก็เลยเล่าให้เขาฟัง) เขาก็มีความเชื่อว่านิจจะเป็นหวัดได้ง่าย เป็นภูมิแพ้ได้ง่าย ก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่อยากให้ไปมากขึ้น แต่เราก็พยายามบอกว่านิวซีแลนด์ไม่ได้เป็นประเทศที่มีการระบาด และถึงแม้ไปเที่ยวประเทศที่มีการระบาด โอกาสที่นักท่องเที่ยวธรรมดาๆ จะได้รับเชื้อก็น้อยมากๆ คนที่จะได้รับเชื้อ คือคนที่ไปสัมผัสคลุกคลีกับคนที่มีเชื้อเป็นเวลานานๆ

หลังจากบอกแม่ไปแล้วก็พยายามหาข้อมูลให้มากขึ้น หวังจะเอาไปยันให้แม่เชื่อ แต่หนังสือพิมพ์ก็ตีพิมพ์ข่าวหนักข้อขึ้นทุกวันๆ จนแม่กับเตี่ยร้อนใจมากๆ แม่โทรมาถามอยู่เรื่อยๆ ว่าไม่ไปไม่ได้เหรอ เราก็เลยลองคุยๆ กับพี่ปุ๊กดู พี่ปุ๊กบอกว่าไม่คิดว่าเรื่องหวัดจะเป็นปัญหา แต่ก็บอกว่าให้เราตัดสินใจตามใจสะดวกไม่ต้องเกรงใจ เราคิดว่าไปประเทศนิวซีแลนด์ไม่มีปัญหาหรอก แต่การอยู่บนเครื่องบินนานๆ ก็น่ากลัวเหมือนกัน ใจหนึ่งก็อยากไปใจหนึ่งก็กังวล พอคิดถึงเตี่ยกับแม่ก็หนักใจ ลังเลไปลังเลมาอยู่พักหนึ่ง ก็ตัดสินใจว่า ไม่ไป มาเปลี่ยนใจเอาเมื่อก่อนวันเดินทางไม่ถึงอาทิตย์

ความจริงจะดื้อรั้นยืนกรานว่าไปก็คงได้ แม่กับเตี่ยเขาก็คงได้แต่บ่นๆ และเป็นห่วง แต่ก็เพราะเขาเป็นห่วงนี่แหละ ที่ทำให้รู้สึกว่าไปเที่ยวก็คงไม่ค่อยสนุก เราบอกว่าไม่ไปแบบนี้เตี่ยแม่ก็คงสบายใจขึ้น แต่ก็กลายเป็นว่าไปสร้างความลำบากให้พี่ปุ๊กแทน เพราะจากที่วางแผนกันว่าจะช่วยกันขับรถ คราวนี้พี่ปุ๊กก็ต้องเป็น เจ๊อึด (ธรรมดาเป็น เจ๊โหด) ขับรถมือเดียวตระเวณรอบเกาะใต้ของนิวซีแลนด์ (ไม่ใช่จับพวงมาลัยรถมือเดียวนะ แต่หมายถึงขับคนเดียวไม่มีคนเปลี่ยน)

ที่เขียนนี้ก็รู้สึกผิดที่ต้องทำให้พี่ปุ๊กลำบาก เพราะต้องวางแผนปรับขบวนใหม่หมด แต่คิดว่าพี่ปุ๊กคงจะจัดการทุกอย่างไปได้ด้วยดี และได้เที่ยวสนุก ส่วนเราก็ได้แต่หวังว่าในอนาคตข้างหน้าจะได้มีโอกาสไปเที่ยวนิวซีแลนด์มั่ง