Service Mind
เมื่อวานไปดูหนัง (เรื่อง The Eye เป็นหนังสวีเดน) ที่เอ็มโพเรียมแล้วเลยแวะไปซื้อ Log Book ที่ Asia Books เพราะพี่ปุ๊ก เคยบอกว่าที่นั่นมีขาย พอเราไปถาม เขาก็หาอยู่แป๊บนึง แล้วก็บอกว่า หมดแล้ว แต่มีเล่มตัวอย่างให้ เราถามว่าที่สาขาอื่นมีไหม เขาก็เช็คจากเครื่องคอมพิวเตอร์ให้ มีที่สาขาสุขุมวิท, เพนนินซูล่า และเวิร์ลเทรด ที่ละ ๑ เล่ม และมีที่ซีคอนสแควร์ อีก ๕-๖ เล่ม

เราบอกว่า เราคงจะไปเวิร์ลเทรดสะดวกกว่า เขาก็บอกว่าควรโทรถามก่อนดีกว่า เราขอเบอร์โทรของเวิร์ลเทรด แต่เขาอาสาโทรถามให้เลย แต่ทางเวิร์ลเทรดใช้เวลานานพอดูก็ยังหาไม่เจอ เขาบอกว่าเวลาที่หนังสือเหลือเล่มเดียวมันจาะหายาก เขาขอเวลาค้นก่อนแล้วจะโทรมาบอกเรา หรือไม่เขาจะสั่งจากซีคอนมาและให้เรามารับวันหลัง แต่เราคิดว่าจะฝากเก๋ซื้อที่ซีคอน หรือไม่ก็ไปซื้อที่ Dive Shop ได้ง่ายกว่า ก็เลยบอกเขาว่าไม่เป็นไร

เราไม่ได้ Log Book ตามที่ตั้งใจ แต่ออกมาจากร้านด้วยความรู้สึกประทับใจ เพราะพนักงานของ Asia Books เขามี Service Mind และทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี ปกติเราจะคาดหวังอะไรจากพนักงานขายของไม่ค่อยได้ เพราะพวกเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับของที่เขาขาย อย่างพนักงานขายหนังสือ นอกจากไม่อ่านหนังสือแล้ว ยังไม่ค่อยจะสนใจว่าหนังสือที่ตัวเองขายมีอะไรบ้าง อยู่ตรงไหน ส่วนใหญ่เวลาเราไปถาม เขาก็หาให้ตามหน้าที่ แต่ไม่แน่ว่าจะเจอ และพอหาไม่เจอ ก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าต้องทำอะไรต่อ หาไม่เจอก็คือไม่มี ทั้งๆ ที่บางทีอาจเป็นเพราะเขาไปหาผิดที่

อย่างพนักงานในร้ายขายเทปก็เหมือนกัน เราเคยไปหาพวกเพลงภาษาต่างประเทศ เขาช่วยอะไรเราไม่ได้เลย ใครร้องเพลงอะไรก็ไม่รู้ บอกชื่อมา จะเป็นนักร้องผู้ชายผู้หญิงหรือเป็นวงก็ไม่รู้ ถามทีไรก็ไม่มี ทั้งที่ความจริงเขาไม่รู้จะไปหาตรงไหน หรือพนักงานขายตั๋วที่โรงหนังก็ไม่รู้ว่าหนังที่ฉาย เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ใครแสดงนำ ใครกำกับ จะแก้ตัวว่าไม่ใช่เรื่องที่เขาชอบก็ไม่ได้ ในเมื่อเขาทำงานก็ต้องทำงาน มันไม่ใช่งานอดิเรกนี่นา จะได้เลือกทำแต่สิ่งที่ชอบ เราก็ใช่ว่าจะชอบงานที่เราต้องทำทุกๆ วันเมื่อไหร่ แต่การไม่ชอบไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง (พูดง่ายๆ แต่ทำยาก บางทีเราก็พยายามเลี่ยงไม่ทำงานที่เราไม่ชอบเหมือนกัน อิอิ)

การที่เขาไม่รู้ในเรื่องที่เขาทำก็ไม่ใช่เรื่องผิด ไม่มีใครรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว แต่การคิดว่าไม่รู้แล้วไม่ต้องทำอะไรต่อนี่เราว่า ไม่ถูก ที่ควรคือ ต้องพยายาม ช่วยเท่าที่ทำได้ อย่างเช่น ถามคนอื่นๆ แต่ปรากฏว่าบ่อยครั้งมากๆ ที่เราต้องถามพนักงานมากกว่า ๑ คน หรือต้องไปถามหัวหน้าหรือผู้จัดการ เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ

คิดดูว่า ที่ไหนๆ ในโลกเขาก็คิดว่า ลูกค้าคือพระราชา แต่ในประเทศไทย ไม่ใช่ ตกลงพวกนี้เขาคงไม่ได้อยากขายของกันสักเท่าไหร่มั้ง แบบว่าเราจะเอาเงินไปให้นะเนี่ย แต่ต้องใช้ความพยายามเหลือเกิน นานๆ จะเจอพนักงานที่อยากจะขายของ อยากจะให้บริการที่ลูกค้าสมควรจะได้รับ พอเจอแล้วก็จะรู้สึกชื่นชม