งานเยอะขนาดนี้ เลยไม่ได้เขียนเรื่องที่ไปดำน้ำต่อ พอดีไปรื้อๆ เรื่องที่เขียนค้างๆ ไว้ออกมาดู เราเขียนเรื่อง แม่ของเรา เอาไว้ตั้งใจจะเขียนเป็นของขวัญวันแม่ แต่เขียนไม่จบ เขียนไว้แบบนี้...

:-:-:-:-:-:เดือนนี้มีวันสำคัญ คือ วันแม่ ยังนึกไม่ออกว่าจะหาของขวัญอะไรให้แม่ดี เอาเป็นว่า ลองเขียนอะไรๆ เกี่ยวกับแม่ดีกว่า ถ้าเข้าท่า เราจะได้พิมพ์ไปให้แม่เป็นของขวัญจากใจ (ประหยัดสุด ประโยชน์สูง… อิอิ) ต่อไปนี้เป็นเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับแม่ที่เรานึกๆ ขึ้นมาได้ หลายๆ อย่างที่แม่ทำ ทำให้เราเป็นอย่างที่เราเป็นวันนี้

แม่เป็นช่างตัดผม - ตอนเด็กๆ เราจะไม่ต้องไปร้านตัดผม เพราะแม่จะตัดให้ ซึ่งหน้าม้าก็จะขยุกขยิกบ้าง เบี้ยวบ้าง แม่ก็จะโทษว่ากรรไกรมันไม่คม ผมเรามันลื่นเกินไป หรือเราไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ตอนเด็กๆ เราก็ได้แต่บ่นว่า แม่ตัดผมเบี้ยวๆ แต่ก็ยอมให้ตัด แต่พอโตๆ ขึ้นมา เราก็ปฏิวัติ ไม่ยอมอีกแล้ว

แม่เป็นช่างตัดเสื้อ – แม่เคยเรียนตัดเสื้อสมัยสาวๆ ตอนที่แม่แต่งงานมากับเตี่ย แม่เอาจักรมาด้วย เป็นจักรซิงเกอร์ที่แฟนเก่าแม่ให้มา (อะแฮ่ม!!) แม่เคยตัดชุดนักเรียนให้เราด้วย เรายังใส่ชุดนักเรียนที่แม่ตัดจนถึงม. ต้น มีวีรกรรมคือ มีอยู่ครั้งหนึ่งผ้าไม่พอ แม่ต้องไปซื้อผ้ามาเพิ่ม แต่ไม่ได้ผ้าพับเดิม ผลปรากฏว่า เราต้องใส่เสื้อนักเรียน ที่ตัวสีหนึ่งแขนสีหนึ่งอยู่เป็นเทอมๆ ไม่รู้ว่าทำไมไม่ประท้วง สงสักลัวแม่เอ็ดว่าเรื่องมาก นอกจากนี้ แม่ก็จะเย็บโน่นเย็บนี่อยู่เรื่อย ทำให้เราเย็บผ้าด้วยจักรเป็นตั้งแต่เด็ก และชอบเย็บโน่นเย็บนี่ (ไร้สาระซะเป็นส่วนใหญ่) ไปด้วย

แม่พาเรากับเก๋ไปจัดฟัน – คิดดูละกัน เราเป็นเด็กบ้านนอกขนาดนั้น แต่ว่าใส่เหล็กจัดฟันตั้งกะป.๓ ป. ๔ (เอ่อ.. อย่าให้บอกเลยนะว่ากี่ปีมาแล้ว มันนานนน) เก๋เป็นเด็กคนแรก (และคนเดียวด้วยมั้ง) ในโรงเรียนที่ใส่เหล็กจัดฟัน แบบติดที่ซี่ฟันแบบที่เด็กสมัยนี้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา ตอนนั้นเก๋เถียงกับแม่แทบแย่ ว่ามันเจ็บ ทรมาน อายเพื่อน ฯลฯ แม่มาบอกทีหลังว่า เนี่ย ถ้าไม่ได้เป็นเพราะแม่บังคับ ป่านนี้แกจะต้องคางยื่นน ฟันเหยิน เหมือนคุณเล็กในละครเรื่องบ้านทรายทอง สมัยแรกกก.. โน้นนน..)

แม่ตื่นก่อนคนอื่นเสมอ – เราสงสัยว่ามันอาจจะเป็นกฏในคู่มือของการเป็นแม่ ว่า แม่ห้ามตื่นทีหลังเลูก เพราะเราพยายามนึกว่ามีวันไหนที่เราตื่นก่อนแม่บ้าง… นึกไม่ออกจริงๆ อ่ะ

แม่แต่งงานตอนอายุ ๓๒ - สมัยก่อนผู้หญิงแต่งงานเร็วจะตายไป แต่แม่มาแต่งงานตอนอายุ ๓๒ นับว่ารอดพ้นจากขึ้นคานมาได้อย่างน่ามหัศจรรย์ เรื่องนี้ เรารู้สึกว่าเจ๋งจริง ตัวเราเองยังมีเวลาอีก ๓-๔ ปี ในการพิสูจน์ว่าเราจะเจ๋งเหมือนแม่หรือเปล่า อิอิ แต่ดูจากสถานการณปัจจุบันแล้ว คิดว่าคงไม่สามารถ…

แม่จำวันเกิดได้หมด – เวลามีวันเกิดคนในบ้าน แม่จะคอยโทร. มาเตือน บอกให้เราซื้อขนมเค้ก ของขวัญให้ ประมาณว่า คนที่เป็นเจ้าของวันเกิดจะได้รู้สึกดีๆ วันเกิดเรา แม่ ก็ โทร. มา แฮปปี้ เบิด เด (แม่ไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษ แต่ได้ยินเขาพูดๆ กัน ส่วนใหญ่ แม่จะอวยพรอย่างอื่นๆ มากกว่า แต่เริ่มต้นเนี่ย จะ แฮปปี้ เบิด เด มาเลย..)

แม่ครัวหัวป่าก์ - ตอนก่อนแม่แต่งงาน แม่ไม่เคยทำกับข้าวเลย แต่ตั้งแต่เราจำความได้ แม่ก็ทำกับข้าวได้สารพัด เรารู้สึกว่า กับข้าวหลายๆ อย่าง จะไปกินที่ไหนๆ ก็ไม่เหมือนรสมือแม่ อย่างเช่น แกงส้ม พะโล้ ผัดกระเพรา ผัดหมี่ (ที่บ้านเราจะเรียกว่า เหมี่ยนเซี่ยน แต่รู้สึกว่า คนจีนแต้จิ๋วจะเรียกว่า หมี่ซัว) แม่ทำข้าวต้มมัดเป็นด้วย ทั้งๆ ที่แม่เป็นคนจีนแท้ๆ แต่แม่ก็ทำขนมไทยๆ ได้หลายอย่าง ข้าวต้มมัด ของแม่มักจะมีจุดเริ่มต้นจากการที่มีคนเอากล้วยน้ำว้ามาให้ แล้วกินไม่ทัน มันจะสุกแล้วเน่าก่อน แม่ก็จะไปหาใบตองมา แล้วก็ซื้อข้าวเหนียว แต่บางทีก็จะเริ่มจากการที่มีคนเอาใบตองมาให้ แม่ก็จะต้องไปหากล้วย แล้วก็ตามด้วยข้าวเหนียว อย่างอื่นที่แม่ทำได้ ก็อย่างเช่น ข้าวเหนียวมูล ที่กินกับมะม่วงสุก แม่บอกว่า แม่ทำได้อร่อยหวานมัน และคิดว่าอร่อยไม่แพ้ข้าวเหนียวที่ขายกันแพงๆ กิโลละเป็นร้อย อย่างที่ร้าน ก. พานิช ตรงสี่แยกคอกวัวด้วยนะ

แม่นักวาทะศิลป์ – แม่บอกว่าเมื่อก่อนเตี่ยสูบบุหรี่จัดมาก ขนาดวันละซองเลย แม่ไม่ได้บอกให้เตี่ยเลิกสูบบุหรี่ แต่บอกให้เตี่ยฟังว่า “แฟนเก่าฉันเขาไม่สูบบุหรี่หรอกนะ” ไม่นานเตี่ยก็เลิกสูบบุหรี่ เราไม่รู้ว่า เหตุอะไรที่ทำให้เตี่ยเลิกสูบบุหรี่ แต่เราว่า การที่แม่พูดแบบนั้นนะ เด็ดสุด อ้อมๆ แต่ตรงประเด็น

แม่มือเหล็ก - แม่ยกจานหรือถ้วยร้อนๆ ได้สบายเลย หลายๆ คนคงจะเคยเอากับข้าวถ้วยเล็กๆ ลงไปอุ่นในหม้อหุงข้าว พอเวลาจะกินข้าวถึงจะยกมันออกมา มันก็จะยกยากมาก เพราะว่า ถ้วยมันจะร้อน และเนื้อที่ในหม้อหุงข้าวมันจำกัด มีที่เหลือน้อยมากในการจะสอดมือลงไปจับขอบถ้วยโดยไม่ให้ชนกับผนังหม้อหุงข้าว เราจะเกลียดการต้องยกถ้วยนี่ออกมามาก เพราะมันร้อนไปหมด แต่แม่ยกมันออกมาสบายเลย แม่บอกว่า ไม่เห็นร้อนเลย อันนี้เป็นความสามารถที่แม้แต่เตี่ยก็ยังยอมรับ

แม่ทำสารพัด - ตอนเด็กๆ ที่บ้านยังใช้ถ่านหุงข้าว ทำกับข้าว ก่อนแม่แต่งงานกับเตี่ย ที่บ้านเตี่ยซื้อถ่านใช้ แต่ตอนหลังแม่เห็นคนแถวๆ มาขอเศษไม้ที่บ้านเราไปเผาถ่านใช้ แม่ก็เลยคิดทำมั่ง ไม่มีใครสอน แม่เห็นตัวอย่างคนอื่นทำ ก็ทำตาม แถมมีการปรับปรุง คือคนอื่นเขาจะเอาเศษไม้มาเรียงบนที่ราบๆ เฉยๆ แล้วก็เผา แต่แม่มีการขุดหลุมด้วย นัยว่าจะทำให้การเผาไหม้ดีขึ้น งานอื่นๆ ในบ้านแม่ก็ทำหมด อย่างพับถุงกระดาษสำหรับใส่น็อต ตะปู แม่ก็ทำ ตอนหลังที่มาอยู่ที่แม่กลอง เราไม่ได้ขายพวกน็อตตะปูแล้ว แต่แม่หันมาขายผัก ขายกับข้าว ของกินให้พวกคนงาน โดยไปซื้อผักจากตลาดขายส่ง ซื้อของที่เป็นแพ็คใหญ่จากแม็คโครโลตัส มาขายถูกๆ ขายไปก็บ่นไปว่า พวกคนงานใช้เงินกันไม่เป็น ซื้อเงินเชื่อ พอเงินงวดออก แทนที่จะเอามาจ่ายค่ากับข้าวที่ติดไว้ กลับเอาไปกินเหล้า เล่นหวย เล่นไพ่ เสียนี่ :-:-:-:-:-:

ยังไม่จบนะเนี่ย ความจริงเรามาอ่านทวนๆ แล้ว มันเหมือนการนินทาแม่ มากกว่าเนอะ.. แต่ก็นั่นแหละ มันเกิดมาจากความผูกพันธ์กันนะ ถ้าไม่รักไม่ผูกพันธ์กัน ไม่มีทางมีอะไรๆ มีเขียนเยอะขนาดนี้หรอกนะ

อ้อ เมื่อวานมีข่าวจี้ๆ เกี่ยวกับแม่ๆ คือมีแม่มาประท้วงที่หน้าสภา เพราะโรงเรียนไม่ยอมรับลูกตัวเองเข้าเรียนในโรงเรียน แม่คนนี้ประท้วงโดยการปีนขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ แต่ที่เด็ดสุด คือว่า แม่คนนี้เขาถอดเสื้อผ้าเหลือแต่ชุดชั้นใน ทำเอาฮือฮาขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์เลย นี่เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของความรักของแม่ เพื่อลูก ทำได้ทุกอย่าง แม้มันจะดูประหลาดๆ ไปซักนิดนึง เนอะ…