พวกเราก็เอามาคุยๆ กันในที่ทำงานว่า ทำไมถึงตายได้ บางคนบอกว่า เขายังเด็กๆ อยู่เลย อายุ ๒๒-๒๓ เองมั้ง แค่อดนอนไม่น่าตายได้ (อืมม์.. บางคนอ่านแล้วอาจจะบอกว่า เด็กกะผีอะไร อายุตั้งยี่สิบกว่าแล้ว เพื่อนเราคนนึงบอกว่า ความเด็ก-ความแก่ เนี่ยมัน Relative ขึ้นอยู่กับอายุคนพูด สรุปคร่าวๆ แล้วเนี่ย คนแก่ คือ คนที่อายุมากกว่าเราอย่างน้อย ๑๐-๑๕ ปี ซึ่งเราว่าก็จริง เพราะเมื่อก่อน ตอนเรียนมัธยม รู้สึกว่าคนที่จบมหาวิทยาลัย อายุยี่สิบกว่าๆ เนี่ยเป็นผู้ใหญ่มากๆ ในสายตาเรา แต่พอตอนนี้คนอายุ ๒๑-๒๒ เนี่ย เด็กชิบเป๋ง ส่วนคนแก่ ก็โน่น ๔๐ น่ะ ถึงแก่ แต่ถ้าพอเราต้องไปอายุ ๔๐ เราก็จะว่า ๔๐ ยังไม่แก่ซะหน่อย ต้อง ๕๐-๖๐ เอาเป็นว่าตัวเองไม่ยอมแก่อ่ะนะ) ก็เลยสงสัยว่า หรือจะหัวใจวาย เพราะความตื่นเต้นจากเกม หรือไม่ก็ว่าเป็นโรคทำนองเดียวกับอีโคโนมีซินโดรม (ที่เป็นเวลานั่งเครื่องบินชั้นประหยัดนานๆ ไง)

เราไปเมาธ์เรื่องนี้กับเก๋ต่อ เก๋บอกว่า ในทางทฤษฎีแล้ว คนเราไม่สามารถอดนอนจนตายได้ อย่างถ้าเราจะอดข้าว-อดน้ำจนตายเนี่ย ทำได้ แต่ถ้าอดนอนให้ตาย (หมายความว่า อดนอนจนเสียชีวิต นะ) เนี่ย ทำไม่ได้ เพราะหลังจากอดนอนถึงจุดหนึ่ง มันจะอยู่นอกเหนือความควบคุมของเรา ร่างกายจะอ่อนเพลีย สมองจะสั่งการให้เราหลับไปเอง ฝืนไม่ได้

ก็วิเคราะห์ไปต่างๆ นานา เราไม่ได้ไปตามอ่านข่าวต่อหรอกนะว่า แพทย์วินิจฉัยว่าพ่อหนุ่มคนนี้เสียชีวิตจากอะไร แต่คนที่บริษัทเราสรุปตรงกัน คือ การนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์นานๆ ไม่ดีต่อสุขภาพ และพวกเราเป็นพวกที่มีความเสี่ยงสูง เพราะงานของพวกเราอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ซะ ๙๐% เรามีไอเดียว่าน่าจะไปบอกนายของเราว่า อย่าให้เราทำงานเยอะนัก มันเสียสุขภาพ เกิดให้งานเราเยอะๆ เราทำๆ ไป แล้วตายคาจอ เสียชื่อบริษัทแย่ แต่ก็ได้แต่คิดแหละนะ เพราะถ้าบอกไป นายเราอาจจะบอกว่า อ๋อ… ถ้ามันลำบากขนาดนั้นไม่ต้องทำงานก็ได้นะ แบบว่า หยุดอยู่บ้านเฉยๆ ไปเลยดีกว่า ปลอดภัย ไม่เสี่ยง ไม่เสียสุขภาพดี เอามะ (แป่ว!!)

เมื่อวันวันจันทร์ที่ผ่านมา เราต้องส่งการบ้านชิ้นหนึ่ง ก็ประมาณว่า ไฟไม่ลนก้น ก็ไม่รีบทำ วันอาทิตย์เราตาลีตาเหลือกทำ จนดึกจนดื่นก็ไม่ไปถึงไหน พอตีสามกว่าๆ ชักรู้สึกจะฟิวส์ขาด เลยงีบไป ๒ ชั่วโมง แล้วตื่นมาทำต่อ พอเกือบ ๘ โมงเห็นท่าว่าไม่เสร็จแน่ๆ เลยต้องโทรไปลางานครึ่งวันเช้า ทำถึงเที่ยงวัน แล้วก็เอาส่วนที่เราทำไปให้เพื่อนอีกคนที่ต้อง Present ตอนเย็นทำ PowerPoint Slide แล้วเราก็รีบบึ่งรถมาทำงาน (ปรากฎว่า รถก็จะเจ๊งอีก ไฟเบรคไฟเตือนอะไรขึ้นให้ระนาวไปหมด กระจกข้างก็ไม่ทำงาน เฮ้อ…)

มานั่งที่ทำงานก็สติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว รู้สึกว่ามันลอยๆ ยังไงชอบกล ไม่ค่อยได้งานสักเท่าไหร่ พอตอนเย็นเลิกงาน ก็เอาการบ้านไปส่ง รอให้เพื่อน Present จนเสร็จ แล้วก็รีบกลับบ้าน การอดนอนอาจไม่ถึงตาย แต่มันทรมานชิบเป๋งเลย ไม่เคยรู้สึกว่าการได้นอนหลับบนเตียงนุ่มๆ มันจะน่าอภิรมณ์ได้ขนาดนั้น (-_-) z.. z.. z..

::คำแนะนำ:: เพื่อสุขภาพอนามัยที่ดี เด็กๆ ควรนอนพักผ่อนวันละ ๖-๘ ชม.