ฟังข่าวเครื่องบินตก แล้วมาเปิดอีเมล์ เพื่อนที่ทำงานที่อเมริกาส่งอีเมล์มาคุย เขาทำงานให้กับบริษัทที่ผลิตเบรคให้เครื่องบิน บอกว่าเมื่อวันศุกร์มีพนักงานโดนเลย์ออฟไป ๑๓ คน (โอ๊ะ..โอ๋... Lucky Number) มี ๒ คนเป็นคนที่เขารู้จัก และมีข่าวลือว่าจะมีการเลย์ออฟอีกระลอกหนึ่งตอนปีใหม่ถ้าเศรษฐกิจไม่ดีขึ้น ข่าวเครื่องบินระเบิดเลยกลายเป็นข่าวร้ายกับเพื่อนเรามากๆ เพราะข่าวลือเลย์ออฟมีโอกาสเป็นจริงมากขึ้น

หมูบอกว่า คราวที่แล้วเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายขับเครื่องบินชนตึก วันที่ ๑๑ กันยา วันเกิดนิจวรรณ คราวนี้เหตุการณ์เครื่องบินระเบิด วันที่ ๑๒ พฤศจิกา วันเกิดพี่บุ๋ม เราก็เลยบอกหมูว่า ชิบเป๋งแล้วสิ เดือนหน้าวันเกิดบุ๋มเล็ก หมูบอกว่า บุ๋มเกิดวันที่ ๑๐ เราว่ามีคนอื่นเกิดเดือนหน้าอีก คือ พี่หนิงวันที่ ๕ (ไม่ค่อยเข้าข่ายเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่พวก สิบกว่า) กับพี่ปุ๊กพี่ดิว วันที่ ๑๔ (มีสิทธิ์ๆ) แต่ถ้าจะให้ตาม Pattern จริง (ตามประสาเซียนทำแบบทดสอบไอคิว) ครั้งหน้าต้องไม่ใช่เดือนธันวา แต่ต้องเป็นเดือนมกราคม วันที่ ๑๓ ซึ่งจะเป็นวันที่ครบ ๔ เดือน ๒ วัน พอดี ใครเชื่อว่าเหตุการณ์คราวนี้เป็นการก่อการร้าย ก็ลองจำวันที่ "นิจสตราดามุส" ทำนายไว้ให้ดีก็แล้วกัน!!

เด็กสตรีวิทย์ประท้วง…

โรงเรียนเราสร้างชื่อเสียแล้ว… เด็กนักเรียนโรงเรียนสตรีวิทยา ประท้วงเรื่องการไว้ทรงผม ซึ่งโรงเรียนอนุญาตให้ไว้ผมยาวแค่ติ่งหู แต่เด็กๆ อยากไว้ผมยาวกว่านั้น ก็เลยประท้วงเสียเลย ช่างสมเป็นยุคของประชาธิปไตยเบ่งบานจริงๆ

เราได้ยินข่าวแล้วรู้สึกว่ามันจะอะไรกันนักกันหนา กฏของโรงเรียนเขามีมาตั้งร้อยปีแล้ว จะประท้วงกันไปทำไม แต่เด็กสมัยนี้คงว่ากฏโบราณไดโนเสาร์เป็นร้อยปีขนาดนี้ ต้องยกเลิก!! ก็ต่างมองต่างมุม เด็กสมัยนี้เขาคงรักสวยรักงาม อยากไว้ผมยาว เพราะอุตส่าห์ซื้อแชมพูสารพัดยี่ห้อมาใช้ ก็อยากจะให้ผมพริ้วไหวเป็นประกายเงางามเหมือนที่ในโฆษณา (ที่เขาใช้คอมพิวเตอร์กราฟฟิคแต่งเติม!) แต่ถ้าถามเรา (ตามประสาคนแก่) เราว่าไว้ผมสั้นก็น่ารักเรียบร้อยดี เด็กๆ เอ๋ย.. ตอนนี้มีโอกาสไว้ผมสั้นเป็นเด็กหน้าเอ๊าะ ก็เป็นให้น่ารักสมวัยกันเถอะ ต่อไปยังมีเวลาอีกตั้งหลายปีที่จะทำตัวเป็นสาว

เฮ้อ... จะว่าไปเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของจิตวิทยาเด็กวัยรุ่น ซึ่งไม่อยากจะทำอะไรตามกฏเกณฑ์ สมัยที่เราเรียนก็แหกกฏกันเหมือนกัน เรื่องทรงผมนี่แหละ แต่ไปคนละ Extreme นะ ตอนนั้นพวกเราฮิตผมสั้น ผมซอย ก็พากันไปซอยผมกันใหญ่ มีทั้งไปตัดตามร้าน และเปิดซาลอนกันเองหลังห้องเรียน เรายังเคยเลย แบบว่าเช้ามาโรงเรียนยังผมยาวอยู่เลย พอตกเย็นใช้บริการ "สวยซาลอน" ผมซอยสั้นจู๋กลับบ้าน (ตอนนี้"สวย" ปิรัฐยา สุขมาก ไม่อยู่แล้ว ไปมีความสุขอยู่บนสวรรค์ ไม่รู้ได้ไปเปิดบริการตัดผมให้พวกนางฟ้าบ้างหรือเปล่า?)

โชคดีที่สมัยเราเขาฮิตผมสั้น เลยไม่ต้องประท้วง เพราะพอตัดไปแล้ว อาจารย์ก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องรอให้ยาวอย่างเดียว ระหว่างที่รอให้ผมยาวก็โดนทำโทษ โดยตอนเช้าแถวเคารพธงชาติ จะต้องไปเข้า "แถวพิเศษ" จนกว่าผมจะยาวถูกระเบียบถึงจะได้กลับมาเข้าแถวเดียวกับเพื่อนอย่างเดิม แต่ปรากฏว่าหลังๆ แถวพิเศษมันก็ยาวขึ้น ยาวขึ้น ดูคึกคัก จนแถวปกติดูเหงาหงอยคล้ายถูกลงโทษ ตอนที่เราออกมาจากโรงเรียนแล้วเห็นเพื่อนๆ เล่าว่าอาจารย์ยกเลิกแถวพิเศษไปแล้ว เพราะว่ามันไม่ได้ผล กลายเป็นที่สังสรรค์กับเพื่อนๆ ต่างห้องไปอีกต่างหาก (เข้าแถวธรรมดาได้คุยแต่กับเพื่อนห้องเดียวกัน แถวพิเศษรวมกันหมดทุกห้อง เฮฮาปาร์ตี้กว่ากันเยอะ) อาจารย์หันมาเก็บเงินค่าปรับแทน ปรับวันละบาท (หรือวันละ ๕ บาท ไม่แน่ใจ) ไปจนกว่าผมจะยาวถูกระเบียบ เห็นว่าได้ผลดี เพราะเด็กสมัยเราพ่อแม่ไม่ตามใจ เงินก็ให้น้อยๆ ไม่ได้ใช้กันเป็นร้อยๆ พันๆ เหมือนเด็กสมัยนี้ โดนเก็บเงินทุกวันๆ ก็ไม่มีตังค์จ่าย ไว้ผมยาวถูกระเบียบก็ได้ฟะ

เด็กสมัยนี้โชคร้ายที่ฮิตผมยาว เราเดาว่าถ้าไม่ตัดผมให้ถูกระเบียบอาจารย์อาจจะจับตัวมาตัดให้เอง ซึ่งเป็นการทำโทษที่ชะงัดนัก เพราะโดนตัดผมทีหนึ่งก็สั้นไปเลย ถ้าอยากจะให้ผมยาวสวยถูกใจคงต้องไปใช้บริการต่อเส้นผม ซึ่งคงจะยากเกินไป ประท้วงดีกว่า ง่ายดี และก็ดังดีด้วย ได้ออกข่าวหนังสือพิมพ์

ฟังวิทยุเมื่อเช้านี้ เห็นว่าสภานักเรียน (สมัยเราไม่มีสภานักเรียนใช่ไหม?) เขากำลังทำประชาพิจารณ์ เอ้ย.. ทำสำรวจความคิดเห็นนักเรียนจำนวนสามพันกว่าคนอยู่ (ทันสมัยซะไม่มี) ว่าจะเอายังไงกับทรงผมดี รู้สึกจะให้เลือกแบว่าจะเอา ก. ผมยาวไม่เกินติ่งหู ข. ผมยาวไม่เกินริมฝีปากล่าง ค. ยาวกว่านั้น (มั้ง.. ได้ยินไม่ค่อยถนัด) เราว่ามาตรฐานการวัดความยาวมันตลกดีนะ ไม่เกินริมฝีปากล่าง… คิดดูว่า ถ้าเลือก Option นี้ คนปากห้อยๆ ก็ได้เปรียบสินะ แล้วเวลาตรวจผมอาจต้องมีการกำหราบกัน… นี่! เธอ! อย่าทำปากห้อย!!

เราว่าเรื่องมันคงไม่จบง่ายๆ หรอก พอให้ไว้ผมยาว ต่อไปอาจจะมีการประท้วงเรื่องอยากจะทำสีผม อยากดัดผม อยากทำสกินเฮด อยากทำหัวล้าน...เอ้ยๆ ไม่ใช่ๆ คืออยากทำอะไรๆ ก็แล้วแต่ที่เขาไม่อนุญาตให้ทำอ่ะนะ ก็ตราบใดที่มันมีกฏ เด็กก็อยากแหกกฏ มันดูเท่ ดูเจ๋งไง แต่พอไม่มีกฏให้ทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ก็ไม่เห็นจะได้ทำอะไรผาดโผนกันเลย พวกเพื่อนๆ เราที่ซอยๆ ผมกัน พอเข้ามหาลัยเห็นกลับมาไว้ผมบ็อบ ยาวไม่เกินติ่งหูกันเพียบเลย… เด็กที่ประท้วงกันเย้วๆ นี่ก็เถอะ พอให้ไว้ผมทรงอะไรก็ได้ เดี๋ยวขี้คร้านจะกลับไปไว้ผมสั้นกัน แบบว่าไว้ผมยาวแล้วแตกปลายไง

Déjà Vu… เรารู้สึกว่า ไอ้เรื่องที่สมัยเราเขาฮิตผมซอย กับเรื่องแถวพิเศษสำหรับเด็กผมผิดระเบียบเนี่ย เคยมีคนเขียนไปแล้วใช่ไหม เก๋เคยเขียนไปแล้วหรือเปล่า? หรือว่าเราเขียนเอง?