20022002
สองศูนย์ศูนย์สอง สองศูนย์ศูนย์สอง วันนี้เลขสวยอีกแล้ว เลยมาเขียนซักหน่อย ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งอยู่กับการทำการบ้าน อ่านหนังสือเตรียมสอบ เลยไม่มีเวลามาเขียนไดอะรี่ คือความจริงจะมาเมาท์ซักหน่อยก็คงได้ เพราะเราก็ไม่ได้ยุ่งขนาดปลีกตัวไม่ได้ แต่เวลาเขียนทีไรมันก็มักจะมันส์มือ แล้วก็จะยาวน่ะ

วันนี้มีเรื่องเซ็งๆ จากข่าวอีกแล้ว เรื่องแรกเรื่องมีการฝังตะกั่วในกุ้งแม่น้ำ (เรื่อง "กุ้ง" อีกแล้วอ่ะ) เพื่อโกงน้ำหนัก ข่าวเขาบอกว่าเจ้าของร้านอาหารทนไม่ไหว ที่ซื้อกุ้งมาจากตลาดอตก. กับตลาดบางเขนแล้วเจอตะกั่วฝังอยู่ในกุ้ง ทำให้เขามีปัญหา คือได้กุ้งน้อยลง (ตามข่าวว่า ซิ้อกุ้งมา ๓๓ กก. เป็นตะกั่วซ่อนอยู่ ๑ กก.) เขาต้องคอยระวังไม่ให้มีปนไปในอาหาร แต่บางทีพลาด ลูกค้าเจอตะกั่วปนอยู่ก็โวยว่าทำอาหารไม่สะอาด พอเขาอธิบายให้ฟัง ลูกค้าบางคนก็เข้าใจ แต่บางคนก็ไม่พอใจพาลไม่จ่ายค่าอาหาร ขาดทุนสองต่อเลย

คนที่เกี่ยวข้อง อย่างเจ้าของร้านที่โดนอ้างว่าขายกุ้งมีตะกั่ว ก็บอกว่าเขาไม่รู้ เรื่อง เขาซื้อมาจากสะพานปลาอีกทีหนึ่ง มันแพ็คในกล่องโฟมมาเขาก็ตรวจไม่ได้ แต่ก็มีคนมาโวยกับเขา เขาไม่รู้จะทำไง บางทีเขาต้องลดราคาให้ไปเพราะไม่อยากเสียลูกค้า [นิจวรรณว่า เขาถ้าเขาไม่ได้ทำเอง เขาก็ต้องรู้ว่าเขาซื้อกุ้งจากเจ้าไหน เพราะซื้อขายกันประจำ วิธีแก้ที่ถูกคือ คนโกง เราต้องไม่ซื้อขายด้วย ต้องบอกคนที่ขายให้เรามาว่า อย่าทำ ไม่งั้นเราจะเลิกซื้อ ดูสิว่ามันจะขายกุ้งปนตะกั่วให้กับใคร มันจะหลอกขายคนอื่นไปได้นานเท่าไหร่ จะหาว่าใครเป็นคนทำหนะ หาไม่ยากหรอก เพียงแต่ว่าจะจัดการให้เด็ดขาดยังไงมากกว่า]

พอไปถามที่สะพานปลา เจ้าหน้าที่สะพานปลาบอกว่าไม่ได้มีหน้าที่ตรวจสอบอาหารทะเล เขาแค่อำนวยความสะดวกให้พ่อค้าแม่ค้าที่มาซื้อขายกัน เขาบอกว่าเขาตรวจสอบให้ไม่ได้ ต้องให้กรมประมงมาตรวจ เพราะกรมประมงมีหน้าที่โดยตรงในการตรวจสอบคุณภาพอาหารทะเล และบอกว่าคงตรวจสอบยาก เพราะถ้าจะให้รู้มันต้องแกะดู แต่พ่อค้าแม่ค้าคงไม่ยอม เพราะของเขาจะเสียหาย [นิจวรรณว่า โยนกันเข้าไป อะไรที่มันเป็นภาระที่ต้องแก้ปัญหาน่ะ หาที่ลงไม่ได้หรอก นี่ถ้าลองไปถามกรมประมงเขาคงโยนต่อไปให้ "อย." หรือคณะกรรมการอาหารและยา ให้มีการเข้มงวดเรื่องอย.ของอาหารทะเล ให้กุ้งปูปลาทุกตัวต้องมีอย. สำหรับหอยเป็นข้อยกเว้น เพราะมี "อย" ทุกตัวอยู่แล้ว]

เจ้าของร้านอาหารเสนอให้มีการติดเครื่องตรวจโลหะที่สะพานปลา แต่ยังไม่มีใครตอบโต้กับความคิดเห็นนี้ [นิจวรรณว่า ดีเหมือนกัน (และไหนๆ ติดเครื่องนี้แล้ว ก็น่าจะติดเครื่องตรวจยาบ้า+ยาเสพติดด้วย เกี่ยวกันยังไง โปรดอ่านต่อไป) แต่ที่จริงแล้วติดที่สะพานปลาอย่างเดียวไม่พอ อาจต้องเอาไปติดที่ตลาดอตก. ตลาดบางเขนและตลาดค้าอาหารทะเลอื่นๆ ด้วย ติดตั้งไปเป็นของส่วนรวมก็ได้ แบบเดียวกับ "ตาชั่งกลาง" ที่บางตลาดเขาจะมีเอาไว้บริการหนะ (คนที่ไม่เคยไปตลาดอาจไม่เคยเห็น หรือไปตลาดแต่ไม่เคยสังเกต) ตาชั่งแบบนี้เขาจะมีไว้ให้เทียบน้ำหนักอ่ะนะ เผื่อพ่อค้าแม่ค้าโกงน้ำหนัก (โกงอีกแล้วครับท่าน เมื่อไหร่จะเลิกนิสัย… ไม่ใช่สิ… สันดาน แบบนี้ได้หนอ ทำการค้าแบบนี้ เจริญจริงๆ ทั้งโกงน้ำหนัก ยัดไส้ของเสียๆ เน่าๆ ซื้อเงาะกิโลนึง ใส่ถุงมาอย่างดี เปิดดูที่บ้าน ดีๆ อยู่ข้างบนประมาณ ๑๐ ลูกที่เหลือเหี่ยวๆ เน่าๆ ตัวอย่างคลาสสิคสุด) ทีนี้ตลาดอาหารทะเลจะต้องมีเครื่องตรวจโลหะกลาง ใครสงสัยว่ากุ้งปลาปู มีตะกั่วซุกอยู่ ก็เอาไปสแกน เท่ซะไม่มี]

ทีนี้มาเรื่องที่สอง เขาจับคนค้ายาบ้าในคราบพระได้ มีวิธีการค้าและส่งของที่แนบเนียนมาก คือทำทีเป็นมาบิณฑบาต เอเยนต์ค้ายาบ้าก็ทำทีเป็นคนที่มาใส่บาตร เอายาบ้าใส่ลงไปในบาตรแทนข้าวปลาอาหาร ที่ว่าแนบเนียนมากเพราะไอ้พระปลอม (ขอเรียกไอ้หน่อยเถอะ) มีการให้ศีลให้พรอีกด้วย อะไรจะสมบทบาทและเอาใจใส่ในรายละเอียดขนาดนั้น ที่ตำรวจจับได้คือไปจับที่วัดนะ มีตำรวจปลอมไปซื้อยา แล้วจับได้คาหนังคาเขา

อันนี้ก็ให้นึกไปถึงอีกข่าวหนึ่งที่เคยได้ยินว่า ยาเสพติดระบาดในคุกมาก ทั้งๆ ที่มีการคุมเข้มตลอด แต่ก็มีการลักลอบเอายาเสพติดเข้าไปได้ โดยมีเทคนิคและวิธีการที่พัฒนาหลากหลายมาก ที่เขาแฉออกมา คือมีการสอดไส้ไปในของใช้ต่างๆ (อันนี้เชยไปแล้ว จับได้ง่าย) ปนไปในน้ำพริก (ตามข่าวเขาว่างั้นนะ แต่เราว่าปนไปในอาหารอื่นก็คงมีบ้าง) ยัดในท้องกบท้องเขียด (อันนี้ต้องอธิบายต่อว่า เขาไม่ได้ส่งกบเข้าไปทางปกติ แต่ใช้โยนข้ามกำแพงเรือนจำไป พวกเจ้าหน้าที่ก็จะไม่เอะใจ เพราะเห็นเป็นสัตว์เลื้อยคลานธรรมดา มันจะตายก็เรื่องของมัน แต่คนที่รู้กันเขาก็จะมาเก็บกบเก็บเขียดพวกนี้ไป)

แต่ที่เด็ดสุดในความเห็นของเรา คือ เอายาเสพติดมาบดๆ ให้ละเอียด แล้วอัดเป็นรูปพระส่งเข้าไป เราไม่แน่ใจว่าเขาจะเอาไอเดียมาจากหนังเรื่อง Traffic หรือเปล่านะ อันนั้นเขาเป็นขบวนการค้ายาเสพติดข้ามชาติ เขาเอายาเสพติดไปเข้าเครื่องอัดความดันสูง หล่อขึ้นมาเป็นตัวตุ๊กตา แล้วเคลือบด้วยสารพิเศษที่ทำให้สุนัขตำรวจดมกลิ่นไม่ได้ พอเอาไปจุ่มในสารอีกชนิดหนึ่งมันก็จะละลายกลายเป็นยาเสพติดบริสุทธิ์ [นิจวรรณว่า ฉลาดจริงๆ เลยเนอะ นี่ถ้าเอาความฉลาดไปทำอะไรที่สร้างสรรค์คงไม่พ้นต้องได้รางวัลโนเบิล] คนไทยยังไม่มีเครื่องที่ว่านี้ แต่ก็คิดค้นเป็นพระผงรุ่นยาบ้าผยองได้ นับว่าความคิดสร้างสรรค์ (ที่จริงต้องเรียกว่า ความคิด "ทำลาย") ไม่เลวเลย (ที่จริงต้องว่า "เลวมากๆ")

ตกลงว่านอกจากเราต้องการเครื่องตรวจจับโลหะแล้ว เรายังต้องการเครื่องตรวจจับยาบ้า+ยาเสพติดอีกด้วย [แต่นิจวรรณว่า ตรวจยังไง จับยังไง ป้องกันยังไงก็ไม่สำเร็จหรอก ถ้าเราสร้างค่านิยมให้คนต่อต้านสิ่งผิดกฏหมาย ผิดศีลธรรมไม่ได้ ถ้าคนที่ทำผิดๆ แบบนี้ยังอยู่ได้ในสังคม ใครเขาจะมาทำความดีให้มันเหนื่อยล่ะ เป็นคนดีมันยากนะ สู้เป็นคนเลวๆ แต่มีเงินมีอำนาจดีกว่า สรุปว่าที่จริงเราต้องการเครื่องสร้างศีลธรรมและจริยธรรม ด่วนมากกก!!! ถ้าใครคิดได้ หรือเจอที่ไหน ช่วยบอกด้วย]

ปล. เราไม่รู้ว่า ไอ้คำว่า ยาเสพติด เนี่ย มันต้องเขียนว่า ยาเสพติด หรือ ยาเสพย์ติด อ่ะ เมื่อคืนดูรายการตีสิบ แล้วเขาเอามาล้อหนะ (ในช่วงที่เขาทำรายการล้อเลียนรายการกำจัดจุดอ่อน The Weakest Link ) เขาถามว่า คำว่า "ยาเสพติดสะกดยังไงถึงจะถูก มี "ย์" หลังคำว่าเสพหรือไม่?" คนตอบตอบว่า "ไม่แน่ใจ" พิธีกร (ปลอม) ตอบว่า "ถูกต้อง! เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องสะกดยังไง" เราเขียน ยาเสพติดมาตลอด แต่นึกได้ว่าเคยอ่านเจอเขาเขียนว่ายาเสพย์ติดอยู่บ้างเหมือนกัน งงว่ะ