Rainy Day
วันนี้ผนตกพรำๆ ตอนเช้ามืด แต่ตอนที่เราขับรถมาทำงานฝนไม่ตกแล้ว ท้องฟ้าครึ้มๆ เฉยๆ แม่โทร.มาคุยแล้วก็บอกว่าปีนี้ท่าทางจะแล้งจริงๆ เพราะปีก่อนเดือนกุมภาฝนก็ตกเยอะแล้ว นี่เดือนมีนาฝนยังไม่ตกเลย เราก็งงๆ ก็วันนี้ฝนก็ตกแล้วไง แม่บอกว่านี่มันฝนเทียม เห็นเขาว่ามันแล้งมาก เขาเลยทำฝนเทียมที่โคราช (เขาไหนว่าก็ไม่รู้นะ) เราก็งงว่าทำฝนเทียมที่โคราชไหงมันมาตกที่กรุงเทพฯได้

วันนี้เลยออกไปกินข้าวกลางวันลำบากเล็กน้อย เพราะไม่ได้เอาร่มลงไป ต้องวิ่งเร็วๆ ข้ามถนนไป แล้วก็งดกิจกรรมการเดินชมตลาดหลังอาหารกลางวัน เพราะไม่อยากเปียก เราเคยอ่านที่ไหนไม่รู้ เขาบอกว่าความจริงแล้ว ถ้าเราเดินกลางฝนในระยะทางที่เท่ากัน ไม่ว่าจะวิ่งหรือจะเดินมันก็เปียกเท่ากัน ดูเหมือนเขาจะพิสูจน์โดยใช้สูตรที่เราเรียนในวิชาฟิสิกส์ตอนม. ๔ เราดูคร่าวๆ แล้วก็เหมือนกับว่ามันจะจริง แต่เวลาเดินตากฝนก็อดวิ่งไม่ได้ คิดว่ามันเป็นเรื่องของความเชื่อทางใจมากกว่า ก็ฝนตกอยู่โครมๆ เอ้ย… พรำๆ ขนาดนั้นจะให้เดินทอดน่องก็ยังไงอยู่ มันทำใจไม่ได้อ่ะนะ

เมื่อคืนฝันว่าไปดูหนัง ๒ เรื่องติดกัน ดูเรื่องแรกจบแล้ว รอดูเรื่องที่ ๒ ต่อเลย แต่ความที่ตั๋วเรื่องที่ ๒ เราได้ที่นั่งไม่ดีใกล้จอหนังมาก ก็เลยคิดว่าเดี๋ยวพอหนังเริ่มฉายแล้วถ้าคนไม่เต็มเราจะย้ายไปนั่งที่อื่น ปรากฏว่ามีคนคิดแบบเดียวกับเราเยอะ เราเลยต้องย้ายไปนั่งที่ไกลมากๆ เราเดินไปด้านหลังๆ แล้วก็รู้สึกว่าโรงหนังนี้มันใหญ่มาก และที่นั่งก็แปล๊ก แปลก มีที่นั่งที่เป็นม้านั่งไม้ยาวๆ เหมือนเก้าอี้ชานชาลารถไฟด้วย เราเห็นมันว่างก็เลยไปนั่ง แล้วก็เห็นว่ามีอะไรเหนียวๆ ที่ม้านั่ง รู้สึกว่ากึ๊กกึ๋ย ก็เลยต้องย้ายอีกรอบ

พอไปที่ใหม่ นั่งแหมะไปแล้วคนข้างๆ ก็บอกว่า เนี่ยนั่งได้นะ แต่มันมีแมงมุม เรามองตามที่เขาชี้ไปก็เห็นใยแมงมุมเป็นวงใหญ่ๆ มีแมงมุมตัวเบ้อเริ่ม ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร ก็มีคนอีกคนมานั่ง แล้วแมงมุมมันก็เดินดึบๆ ไปเกาะข้างหลังคนที่มานั่งใหม่ คนที่นั่งอยู่เดิมกับเราก็รีบบอกคนใหม่ เขาก็ปัดๆ เราเห็นท่าไม่ดี กลัวมันจะโดดมาหาเรา ก็เลยต้องย้ายที่นั่งอีกรอบไปได้ที่ใกล้กว่าเดิม แต่เหมือนมันเป็นที่นั่งใต้อัฒจรรย์ เวลาดูต้องมองลอดช่องใต้ที่นั่งคนอื่นไปอีกที ดูไม่ชัดเลย เราก็เลยจำใจย้ายกลับไปนั่งที่เดิมที่เรานั่งตอนแรก แต่เราก็ดูหนังไม่ได้เท่าไหร่หรอกนะ ตื่นก่อนหนะ