วันนี้เล่าเอาเรื่องเก่าๆ มาเล่าดีกว่า เราไปเปิดอ่านในไดอะรี่เก่าๆ ที่เราเขียนไว้ เจออันหนึ่งที่เราเขียนเกี่ยวกับฝรั่งคนหนึ่งที่เราเจอตอนสมัยไปทำงานที่แคนซัส วันนั้นหัวหน้าเราให้เราไปถามเรื่องงานที่เขารับผิดชอบอยู่ เราเข้าไปในบูธที่เขานั่ง ก็เห็นว่าที่ผนังมีผ้าผืนใหญ่สีส้มอ่อนๆ แขวนอยู่เด่นเป็นสง่า บนผ้าทั้งผืนนั่นมีแค่รูปวาดลายเส้นสไตล์ญี่ปุ่นอยู่ตรงมุมล่างด้านขวา เป็นรูปผู้ชายอ้วนหัวล้านมีหนวดขาวยาวเฟื้อย ทำท่ามองขึ้นไปข้างบนเล้วก็ยิ้ม ส่วนที่เหลือของผ้าก็เป็นที่โล่งๆ ไม่มีรูปอะไรเลย ก็เลยดูไม่ออกว่าตาผู้ชายอ้วนนี่กำลังมองอะไรถึงได้ยิ้มแบบนั้น เราดูแล้วคิดว่ามันต้องเป็นภาพวาดประเภทเซ็นหรือเต๋าที่ซ่อนความหมายลึกๆ อะไรไว้ เราคงไม่คิดอะไรมาก ถ้าตรงกลางของที่ว่างๆ บนผ้าผืนนั้นมันไม่มีแบ็งค์ยี่สิบบาทไทยติดอยู่

พอคุยเรื่องงานจบเราก็เลยถามเขาว่า ผ้าที่แขวนอยู่ข้างฝานั่นมันอะไรกันเหรอ แล้วแบ็งค์ยี่สิบนั่นอีกมันมีความหมายอะไร เขาก็เลยเล่าให้เราฟังว่าเขาได้ผ้าผืนนั้นมาตอนสมัยที่เขาทำงานให้กับโปรเจ็คต์ในเมืองไทยโปรเจ็คต์หนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว มันเป็นของขวัญจาก Contractor เป็นญี่ปุ่น เขาบอกว่าคนที่ให้เขามาบอกว่า ผู้ชายอ้วนที่อยู่บนผ้าผืนนั้นชื่อว่า Tamaguchi (ไม่แน่ใจว่าเราจำมาถูกหรือเปล่านะ) ตอนที่เขาได้มาเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทามากูชิกำลังมองอะไรอยู่และทำไมถึงได้ยิ้มแบบมีเลศนัยแบบนั้น แต่ความที่เขาได้ของขวัญชิ้นนั้นมาหลังจากที่บริษัทเราเพิ่งยอมออก Change Order ให้กับบริษัท Contractor ญี่ปุ่นนั่นไป (Change Order คือการออกเอกสารยินยอมให้มีการแก้ไขสัญญา ซึ่งส่วนใหญ่จะหมายถึงว่า Contractor จะได้เงินเพิ่มขึ้นจากที่ตกลงกันไว้) เขาก็เลยเอาแบ็งค์ยี่สิบไปติดไว้ตรงที่ทามากูชิกำลังมอง จะได้ทำให้เขาไม่ต้องสงสัยว่า ตกลงทามากูชิกำลังมองอะไรและยิ้มทำไม และที่เขาเลือกเอาแบ็งค์ไปติด ก็เพราะว่ามันก็บังเอิญว่าเป็นสิ่งเดียวกันกับที่ Contractor ญี่ปุ่นก็จ้องมองตาเป็นมันและยิ้มอยางมีเลศนัยอยู่เหมือนกัน

สรุปว่าคนญี่ปุ่นอุตส่าห์เอาของขวัญมาให้ ก็ยังโดนประชดประชันอีกจนได้เนาะ