Colors of Life
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ วันเสาร์ฉันขับรถกลับแม่กลอง ฝนตกซะชุ่มฉ่ำ ถ้าได้นอนอยู่บ้านก็คงดี แต่ฉันต้องมาขับรถอยู่กลางฝน ไม่ชอบสุดๆ เพราะถนนลื่น แล้วสิ่งที่ฉันเกรงกลัวไว้ก็เกิดขึ้นจนได้ รถบรรทุกสิบล้อคันข้างหน้าฉันเริ่มเลื้อยไปมา ปาดจากเลนซ้ายมาเลนขวาแล้วกลับไปเลนซ้าย ฉันต้องรีบแตะเบรค ไม่กล้าขับตามไปเพราะกลัวว่ารถเขาจะเหวี่ยงแล้วฟาดโครมมาที่รถฉัน หรือคว่ำ(หงาย)เทกระจาด

ปรากฏว่ารถสิบล้อไม่เป็นไร แต่ในระหว่างที่ฉันกำลังขับตามไปช้าๆ ด้วยใจระทึก รถข้างหลังฉันมาจากไหนไม่รู้ เสยตูมเข้าท้ายรถฉัน ฉันรีบจอดรถลงไปดู กันชนถลอกนิดหน่อย คนที่ชนเป็นรถกระบะ เขามากัน 2 คน รถเขาไม่มีประกัน รถฉันประกันชั้น 3 เขาก็ยอมรับว่าเขาผิดแล้วก็ถามว่าเอาจะเอาไง ไปดูสภาพรถเขาแย่พอดู เพราะดันเอาข้างๆ ชน ไฟหน้ากับไฟเลี้ยวเลยแตกและตัวถังบุบ

คุยไปคุยมาเขาก็บอกว่าเขาเป็นตำรวจ (ฉันสังเกตเห็นที่กระเป๋าเสื้อคนหนึ่งมีบัตรเจ้าหน้าที่ตำรวจกลัดอยู่ คิดว่าเขาคงเพิ่งงัดมาติดตอนที่เดินลงมาจากรถ) ในใจฉันคิดเลยว่า งานนี้ตูโดนชนฟรีแหงๆเลย แล้วก็เป็นจริงดังคาด เขาโทรเรียกนายเขามา ก็มาไกล่เกลี่ยขอร้องว่าให้แล้วๆ กันไป "นึกว่าช่วยราชการเถอะนะครับ เพราะพวกผมก็มาทำงานกัน" ฉันดูสภาพรถตัวเองแล้วก็คิดว่า ไม่ได้เสียหายอะไรมาก ก็เลยโอเค เพราะเขาก็พูดจาดี (แหงหละ ก็เขาผิดเต็มประตู จะมาพูดจาขมขู่ วางอำนาจบาทใหญ่คงไม่ได้)

พอกลับมาบ้านฉันได้สำรวจรถอย่างละเอียดอีกรอบ พบว่ากันชนเบี้ยวไปไปข้างหนึ่ง ทำให้ขอบด้านข้างเผยอออกมา ตอนแรกฉันคิดว่าคงไม่ต้องเอาไปซ่อม เพราะตรงที่ถลอกเป็นยางสีดำ กลายเป็นว่าคงต้องเอาไปเข้าอู่ให้เขาดัดให้เข้าที่ ฉันเล่าให้ก๊อใหญ่ฟัง เขาว่าฉันว่า เป็นโรคแพ้ฝน ฝนตกทีไรมีเรื่องทุกที ฉันอยากจะโมโหเขาเหมือนกัน แต่ที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง ก็เลยไม่รู้จะโมโหเขาทำไม โมโหตัวเองดีกว่า

พอแม่รู้ว่ารถฉันโดนชนก็ทำท่าตกใจ แต่ก็ปลอบว่า ไม่เป็นไร ถือว่าฟาดเคราะห์ เวลาคุยกับแม่นี่ดีที่สุด เพราะอะไรไม่ดีๆ แม่ก็คอยปลอบใจ ส่วนเก๋บอกว่าปัญหาของฉันมันซ้ำๆ ซากๆ ไม่ฉันไปชนคนอื่นก็คนอื่นมาชนฉัน ฉันก็บอกว่าก็อุบัติเหตุมันก็มีแค่นั้นไม่ใช่เหรอ เก๋บอกว่าฉันมีปัญหากับการกะระยะ ก็แหงหละซีคนราศีกันย์ "กะ" "ประมาณ" ไม่เป็นหรอก ทุกอย่างต้อง precise และ accurate

ฉันเป็นแผลในปากร้อนในตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว ตอนแรกคิดว่ามันจะหายไปแต่กลับยิ่งแย่ลง ในที่สุดฉันตัดสินใจพึ่งยาแก้อักเสบ ไปซื้อยาที่ร้านขายยาเปิดใหม่ที่คอนโด คนขายยาแนะนำว่าให้เอาวิตามินบี 2 มากินด้วยเป็นตัวเสริมจะช่วยให้หายเร็วและไม่ร้อนในง่าย

ปกติฉันกินธาตุเหล็กที่ได้จากตอนไปบริจาคเลือดวันละเม็ดอยู่แล้ว คราวนี้ก็ต้องเพิ่มวิตามินบี 2 เข้ามาใน daily dose ด้วย ปรากฏว่าเวลาเข้าห้องน้ำกลายเป็นเวลาที่มีสีสันมาก ธาตุเหล็กทำให้อุจจาระดำ ดำเหมือนฉันกินผงหมึกเป็นอาหารเลยเชียว ส่วนวิตามินบี 2 ทำให้ปัสสาวะเหลือง เหลืองเหมือนกันทำสีย้อมผ้าสีเหลืองหกลงไปในชักโครก เพิ่งรู้ว่าแค่เพิ่มวิตามินและแร่ธาตุ จะสร้างสีสันให้กับชีวิตฉันได้มากขนาดนี้ ว่างๆ จะลองไปศึกษาดูว่ามีวิตามินอะไรที่สร้างสีอื่นๆ ได้อีก (หุหุหุหุ)