พอเราบ่นๆ เบื่อๆ พี่ๆ ที่แผนกเราก็บอกว่า งั้นก็เลิกทำงานไอทีแล้วกลับมาทำงาน Engineering กับเครื่องกลเหมือนเดิมดีไหม แต่เราก็ไม่อยากกลับ เพราะไม่อยากทำงานหัวหน้าที่เอาแต่ใจตัวเองและชอบพาลคนอื่น ... จะว่าเราอคติก็เหอะ แต่เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนพาลจริงๆ ตัวอย่างเช่น เมื่อเดือนก่อนเราเจอว่ารหัสพนักงานน้องที่เข้ามาใหม่ที่แผนกเรามันผิด คือมันจะมีรหัสพนักงาน 2 ที่ คือที่ข้อมูลพนักงาน กับที่ข้อมูลอีเมล์ อันที่ผิดคืออันในอีเมล์ เราก็แจ้งให้ Email Admin แก้ไขให้ ก็ cc ให้เจ้าตัวเขารับรู้ด้วย วันต่อมาเขาก็แก้ให้เรียบร้อย

พอเมื่ออาทิตย์ก่อน เราก็ได้อีเมล์ FYI มาหาเรา (ในฐานะไอทีโคฯ) ว่า หัวหน้าแผนกเรา (เครื่องกล) เขาไปแจ้ง Email Admin ให้แก้รหัสพนักงานให้น้องคนนี้ เราก็งง เพราะตอนที่เราแจ้งไปเมื่อเดือนก่อนเราก็เช็คว่าเขาแก้ให้แล้ว ในอีเมล์ FYI ที่เราได้มา Email Admin เขาก็ตอบมาว่า เขาไม่เห็นว่ามีที่ผิดเลย หัวหน้าแผนกเขาก็มาถามน้องคนนี้ น้องมันก็งงๆ เราก็เลยบอกว่า เราแจ้งไปตั้งกะเดือนที่แล้ว และเขาก็แก้ให้แล้วตั้งแต่ตอนนั้น พี่ไปดูจากของเก่าหรือเปล่า เลยเห็นว่ามันผิด แทนที่เขาจะนึกได้ว่าตัวเองพลาด เขากลับมาลงที่น้องคนนี้ว่า แล้วทำไมไม่บอกว่ามันแก้ไปแล้ว ให้เขาแจ้งไปอีกรอบทำไมกัน น้องมันก็อึ้งๆ ไป เพราะไม่รู้ว่าทำไมอยู่เฉยๆ ก็โดนโวยได้

อีกทีหนึ่งก็วันนี้เลย เพิ่งเกิดสดๆ คือ มีคนในแผนกเราเขาถูกขอให้ไปช่วยงานที่ไซต์อาทิตย์หนึ่ง แต่ปรากฏว่างานไม่เสร็จ เขาก็เลยขออยู่ต่ออีกวันสองวัน ปรากฏว่าหัวหน้าแผนกเขามีงานด่วนเข้ามา (คืองานของเขาทุกงานเป็นงานด่วนอ่ะนะ Highest Priority ตลอด) แล้วไม่มีคนทำให้เขา เขาก็มาถามซีเนียร์ที่นั่งข้างๆ เราว่า คนที่ไปช่วยงานที่ไซต์ทำไมยังไม่กลับมา พี่ซีเนียร์ก็บอกว่างานยังไม่เสร็จเลยต้องอยู่ต่อ หัวหน้าก็บอกว่า ทำไมต้องอยู่ต่อ คนที่ไซต์ทำกันเองไม่ได้เหรอ พี่ซีเนียร์ก็งงๆ แบบไม่รู้ว่าหัวหน้าแผนกแกจะเอาอะไรของแก ก็เลยไม่พูดอะไร สุดท้ายหัวหน้าแผนกก็พูดออกมาว่า ทำไมจะทำอะไรไม่บอกกันก่อน พี่ซีเนียร์ก็บอกว่าคนที่ไซต์มาบอกตอนเย็นวันศุกร์แล้ว เขาก็เถียงอีกว่า วันศุกร์พี่ก็อยู่จนค่ำ ทำไมไม่บอกกัน พี่ซีเนียร์ก็เฉยๆ เพราะรู้ว่ากำลังโดนพาล ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ว่า ทำอะไรไปแล้วไม่บอกหัวหน้า แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า หัวหน้าอยากจะได้คนมาทำงานด่วนของแก แต่ไม่มีคนก็เลยโมโห ถ้าวันนี้ไม่มีงานนี้เข้ามา คนที่ไปไซต์จะไปหัวหกก้นขวิดอยู่กี่วันก็คงไม่มีคนสนใจ

เรายังเจอเหตุการณ์ทำนองแบบนี้อีกหลายอย่าง ทั้งที่เห็นคนอื่นโดน และที่โดนกับตัวเอง (ในฐานะไอทีโคฯ ที่ทำสนองพระเดชพระคุณไม่ได้ โดนด่าทั้งต่อหน้าและลับหลัง) ตอนนี้ก็เลยชั่งใจอยู่ว่าจะทนทำงานห่วยๆ งานไร้สาระ (อันนี้เป็นคำพูดของหัวหน้าแผนกเราเอง คือ งานอะไรๆ ที่ไม่ใช่งานที่แกมอบหมายให้ทำ ถือเป็นงานไร้สาระทั้งหมด ส่วนงานที่แกให้ทำมันเป็นงานที่ Billable ไร้สาระก็ไม่เป็นไร) หรือว่าจะไปทำงานมีสาระแต่ต้องเป็นลูกน้องของคนที่ชอบพาลและมีอารมณ์ปรวนแปรตลอดเวลา เหมือนหนีเสือปะจระเข้เลย เลือกทางไหนก็ซวย... เฮ้อ

กินเจ กินมังฯ

ใกล้จะถึงเทศกาลกินเจแล้ว เรายังไม่แน่ใจว่าจะกินเจดีหรือเปล่า เพราะเราติดกาแฟ บางคนเขากินเจแบบที่กินกาแฟได้ ใส่คอฟฟี่เมทได้ด้วย เพราะทำมาจากไขมันเทียม แถมบางคนบอกว่า กินนมก็ได้ด้วย เพราะถึงมาจากสัตว์ แต่ไม่ได้เอาชีวิตสัตว์ แต่เราได้ยินบางคนบอกว่า กาแฟไม่ใช่อาหารเจ เพราะตอนที่คั่วกาแฟเขาต้องใส่เนยลงไปด้วย แต่บางคนก็บอกว่า เป็นอาหารเจเพราะเขาใส่เนยเทียม เราคิดว่าถ้ากินเจก็อยากจะกินแบบเต็มสูตร ไม่กินกาแฟ ไม่กินนม ความจริงปีก่อนๆ เราก็ทำได้ ช่วงกินเจก็หันไปดื่มชาเขียวแทนกาแฟ แต่ดื่มชามากๆ แล้วเราจะท้องผูก (ในขณะที่กาแฟทำให้ถ่ายสบาย อิอิ)

เดี๋ยวนี้อาหารเจหากินง่ายมาก ช่วงเทศกาลกินเจมีอาหารเจขายมากกว่าอาหารชอ (คืออาหารที่ไม่ใช่เจ) เสียอีก เราเดาเอาว่าแม่ค้าเขาทำตามกระแสความนิยมของคน แถมอาหารเจใช้แต่ผัก เต้าหู้ โปรตีนเทียม ต้นทุนวัตถุดิบราคาถูก แต่กลับขายแพงๆ กำไรเยอะดี

เราไม่ชอบเวลาที่ช่วงเทศกาลกินเจ จะมีรายการทำอาหารทางโทรทัศน์ไปแนะนำเมนูอาหารเจเด็ดๆ ตามร้านอาหารและภัตตาคารต่างๆ ซึ่งเขาจะมีเมนูประเภท ข้าวหมูแดงเจ หมูสะเต๊ะเจ ข้าวหน้าเป็ดเจ และจะแข่งกันที่ความสามารถในการทำให้หน้าตาและรสชาติเหมือนกับเมนูต้นตำรับ หมูแดงทำจากโปรตีนเทียม แต่กลิ่นหอมฉุยและหน้าตาเหมือนหมูแดงจริงๆ ยังกับแกะ แบบว่าถ้าอยากจะกินข้าวหมูแดง ก็ไปกินข้าวหมูแดงสิ มากินเจทำไม เราคิดว่าเทศกาลกินเจแค่ 10 วันเอง ไหนๆ จะงดกินเนื้อสัตว์แล้ว ทำไมยังจะต้องไปสรรหาของที่มันเหมือนเนื้อสัตว์มากินอีกด้วยเล่า

วันก่อนปิฯ พูดถึงเรื่องกินมังสวิรัติ บอกว่าถ้ากินแค่อาทิตย์ละวันก็เยอะแล้ว (เกือบ 2 เดือนต่อ 1 ปี??) แล้วหน่องแนะนำว่าให้กินมังสวิรัติทุกวันพระ ก็ต้องลำบากหาปฏิทินที่มีวันพระอีก เรานึกถึงพี่ที่ออฟฟิศ เขาเคยตั้งใจไว้แบบนี้เหมือนกัน แต่ปรากฏว่าลืมอยู่เรื่อยเลย เพราะพวกเราจำวันพระกันไม่ค่อยได้ แบบว่าพี่เขาเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวน่องไก่มา ปรุงเสร็จเรียบร้อยแล้วถึงนึกได้ว่าเป็นวันพระ ตอนหลังเราก็เลยแนะนำพี่เขาให้เปลี่ยนไปเป็นกินมังสวิรัติทุกวันจันทร์แทน ก็ดีขึ้นไม่ค่อยลืมแล้ว เราว่าปิฯทำแบบพี่คนนี้ก็ง่ายดีเหมือนกัน ไม่ต้องคอยดูปฏิทินด้วย (เคยอ่านที่ไหนไม่รู้ เขาบอกว่า ที่คนไทยห่างพุทธศาสนา เพราะดันไปรับวัฒนธรรมตะวันตกมา ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ หยุดเสาร์อาทิตย์ วันทางศาสนาอย่างวันพระวันโกนไม่มีคนสนใจ สนใจแต่วันเสาร์วันอาทิตย์ ความจริงน่าจะให้หยุดงานวันพระกับวันโกน จะได้ชวนกันไปทำบุญ แต่เราว่าไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่ เราว่าเป็นที่นิสัยของคนไทยมากกว่า ก็ขนาดวันสำคัญทางพุทธศาสนาที่เป็นวันหยุด แทนที่พ่อแม่จะพาลูกไปทำบุญ ดันพาไปห้างสรรพสินค้า สวนสนุก หรือชายทะเล หรือไม่ก็นอนตีพุงอยู่กับบ้านซะนี่)

ซื้อของต้องนึกถึงอะไหล่

เมื่อวันก่อนเราทำโถของเครื่องชงกาแฟแตก ก็ไปถามที่ห้างที่เราซื้อว่ามีอะไหล่ขายไหม เขาบอกว่ายี่ห้อที่เราใช้ไม่มี เขาไม่ได้สั่งมาขาย เพราะขายไม่ค่อยดี (มีแต่อีกยี่ห้อหนึ่งที่ฮิตกว่าและแพงกว่า) เขาแนะนำให้เราไปซื้อที่ศูนย์ซ่อม เขาก็ให้เบอร์โทรของศูนย์ซ่อมมา พอเราโทรไปเขาบอกว่าอะไหล่ของเครื่องรุ่นที่เราใช้มันขาดสต็อค เขาสั่งไปที่เมืองนอก แต่ก็ยังไม่ได้ของ ต้องรออีกไม่รู้ว่านานเท่าไร แถมบอกว่าเขาบอกว่าเครื่องรุ่นนี้เลิกผลิตไปแล้ว อะไหล่ก็เลยหายาก

เราเลยนึกได้ว่าตอนที่เราซื้อเครื่องชงกาแฟเครื่องนี้ เขาลดราคาถูกกว่ายี่ห้ออื่นๆ มาก ยังนึกดีใจว่าได้ของดีราคาถูก ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าที่ราคาถูกเพราะของกำลังตกรุ่น ถ้าคิดว่ามันเป็นของที่จะใช้ไปได้นานโดยไม่ต้องเปลี่ยนอะไหล่ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามีส่วนใดส่วนหนึ่งเสียขึ้นมา ก็แทบจะต้องโยนทิ้งไปทั้งเครื่อง ตอนนี้เราก็กำลังชั่งใจว่าจะซื้อเครื่องชงกาแฟอันใหม่ดีไหม เพราะอะไหล่ก็ใช่ว่าจะราคาถูกๆ แถมต้องรอไปอีกนานเท่าไรก็ไม่รู้ แต่ตั้งใจว่าถ้าซื้อก็จะเอายี่ห้อที่ฮิตๆ หน่อย ถึงแพงกว่าก็ไม่เป็นไร เพราะคราวนี้รู้แล้วว่าที่แพงกว่ามันมีเหตุผล