นิจวรรณก็เลยตะลึงตึงตึง!!! ไหนพี่ธ.บอกว่า “Impossible” ไงวะ!!!

เรื่อง Impossible นี่ต้องย้อนหลังกลับไปอีกนิดหนึ่ง คือ ตอนที่พี่ข.ลาออกจากบริษัทเราไปได้ไม่นาน ทอมก็ไปได้งานจากเมืองนอกมาเยอะมากๆ รับคนเพิ่มเท่าไหร่ งานก็ยังล้นคน ทำไม่ทันจนเราเก็บไปฝันว่า ทอมไปเรียกพี่ข.กลับมาทำงาน แต่ตอนนั้น (ในฝัน) เราไม่ได้ตกใจที่พี่ข.กลับมาหรือกังวลว่าจะต้องทำงานกับแก แต่กลับไปโมโห (ที่จริงคืออิจฉา) ว่าพี่ข.เพิ่งออกไปพร้อมเงินชดเชยก้อนใหญ่ได้ไม่นาน ก็ได้กลับมาทำงานอีกแล้ว แบบนี้เหมือนได้โบนัสก้อนโตสบายๆ เราอยากจะเลือกลาออกแล้วให้เขาจ้างกลับเข้ามาใหม่มั่งไง (หึ!) ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นเรามาเล่าเรื่องฝันให้พี่ธ.ฟังแบบขำๆ พี่ธ.ทำท่าตกใจบอกว่า

“เฮ้ย... พี่ก็ฝันเหมือนกันว่าเขากลับมา แต่พี่ขอบอกเลยนะว่า Impossible”

พี่ศ.ฟังพวกเราคุยเรื่องฝันแล้วก็บ่นว่าเรา ๒ คนท่าจะ (บ้า) กลัวพี่ข.เอามากๆ

กลับมาเรื่องเดิมต่อ... เราไม่รู้จะพูดอะไรกับพี่ข. มองหน้าแกแบบเจื่อนๆ (แกคงรู้ว่าเราไม่แฮ้ปปี้เท่าไหร่ที่แกจะกลับมาทำงานด้วย เพราะเราเก็บอาการไม่อยู่ หน้าเปลี่ยนสีทันทีที่ได้ยินคำตอบของแก) เรารีบเดินมาที่แผนก คนอื่นๆ ก็ดันไม่อยู่ที่โต๊ะ เรากำลังลนลาน + สงสัยว่าเขาหายไปไหนกันหมดวะ ก็พอดีเห็นคนเดินออกมาจากห้องประชุมเป็นแถว มีคนหลายแผนกเลยไม่ใช่เฉพาะเครื่องกล

เราก็ถามว่าประชุมกันเรื่องอะไร คนอื่นๆ ช่วยกันบอกว่า เขาประชุมเพื่อชี้แจงว่า ว่าเนื่องจากงานเราเยอะมาก เลยต้อง Subcontract ออกไปให้บริษัทข้างนอกทำ ตา Dick Rupert เขารู้จักกับบริษัท Engress เขาเลยให้บริษัทนี้ทำงานให้ พี่ข.เขาเป็นคนของ Engress เขาจะกลับมาทำงานเป็น Contractor (ไม่ได้หมายถึง Contractor ของงานโปรเจ็คต์นะ แต่หมายถึง พนักงานที่ถูกจ้างเป็น Contract)

เราโวยวายว่าประชุมเรื่องแบบนี้ทำไมไม่เรียกเราเข้าประชุมด้วย พี่ธ.บอกว่าเขามาเรียกทุกคนแล้ว แต่พอดีเราติดคุยกับทอมอยู่ เราดูหน้าคนในแผนก แต่ละคนทำหน้าเป็นกังวลที่พี่ข. จะกลับมาทำงานด้วย เราบ่นกับพี่ธ.ว่า “ไงล่ะ ไหนพี่บอกว่า Impossible ไง แล้วทีนี้จะทำยังไงกันดี”

ต่างคนก็ต่างมองหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ไม่รู้จะทำยังไงดี

...

...

...

นิจวรรณ: “พี่ธ. เมื่อคืนนิจฝันถึงพี่ข. ว่าเขาจะกลับมาทำงานอีกแล้วหละ คราวนี้เป็นตุเป็นตะกว่าเดิมอีกอ่ะ”

พี่ธ.: “เฮ้ย จริงอ่ะ พี่ก็ฝันถึงเขาเหมือนกัน”

นิจวรรณ: “เหรอ ของนิจเป็นเรื่องเป็นราวเลยนะ แบบว่านิจเพิ่งคุยกับทอมเสร็จ เดินออกมาก็เจอเขายืนอยู่หน้าห้องอ่ะ.... ฯลฯ ฯลฯ ว่าแต่พี่ฝันว่ายังไงอะ”

พี่ธ.: “พี่ฝันไม่เหมือนนิจหรอก” (ไม่ยอมเล่าให้เราฟัง)

นิจวรรณ: "เนี่ย ในฝันตอนแรกนิจก็ตกใจเลยนะ แต่ซักพักก็รู้สึกตัว บอกตัวเองว่า 'ฝันแน่ๆ เลยหวะ... บ้าเหรอ Dick Rupert นั่นโดนให้ออกไปตั้งชาติหนึ่งแล้วอ่ะ' ยังคิดอยู่เลยว่า เดี๋ยวตอนเช้ามาเล่าให้พี่ฟังพี่ต้องขำแน่ๆ เลย เฮ้อ..ประสาทเนอะขนาดฝันยังรู้เลยว่าฝัน"

พี่ศ.: “สองคนนี้ท่าทางจะกลัวเขากลับมามากเลยใช่ไหมเนี่ย”

นิจวรรณ: “ถ้าเขากลับมาพี่กลัวหรือเปล่าหละ

พี่ศ.: “ไม่กลัว กลับมาได้”

นิจวรรณ: “เขากลับมาก็อาจจะดีก็ได้นะ งานเยอะ Ship หายเลย”

งานเยอะขนาดเก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะ (อีกละ) :)