ปกติการกินสุกี้ของเรานั้น พอพนักงานเอาของที่สั่งไว้มาเสิร์ฟ เราก็จะโยนทุกอย่างลงไปในหม้อ รอให้เดือดแล้วก็ตักใส่ถ้วยกิน ไม่ได้ใช้กระชอนลวกอาหารทีละอย่างทีละอย่าง ยกเว้นตับหมูที่มีคนบอกว่าถ้าปล่อยให้มันต้มอยู่ในน้ำเดือดๆ นานๆ มันจะแข็งเกินไปไม่อร่อย อันนี้เมื่อไหร่ที่จะกินก็จะเอาลงไปลวกๆ

แต่การโยนทุกอย่างลงไปในหม้อสุกี้ เราก็มีพิธีกรรมอยู่เล็กน้อยเหมือนกัน คือต้องรอให้น้ำเดือดพล่าน เอาเนื้อสัตว์ใส่ลงไปก่อน ผักตามลงไปทีหลัง ผักที่เราสั่งก็จะมีอยู่แค่ไม่กี่อย่าง ผักกาดขาว ผักบุ้ง เห็ดเข็มทอง นานๆ ถึงจะสั่งเห็ดฟางหรือข้าวโพดอ่อนมาสร้างบรรยากาศ เราจะเลือกเอาตรงก้านแข็งๆ ของผักบุ้งกับผักกาดใส่ลงไปก่อน เพราะมันสุกยากกว่าตรงใบๆ ซึ่งจะแยกไ้ว้ต่างหากเอาไว้ใส่ตอนหลัง

เรากินสุกี้แบบนี้มาเป็นสิบปีแล้วหละมั้ง เพิ่งจะมาครั้งสุดท้ายนี่เองที่เรานึกได้ว่า ปกติเวลาเราไปกินสุกี้ทุกคนก็จะกระตือรือร้นกับสุกี้ถ้วยแรกมากจนแทบรอไม่ไหว พอโยนเนื้อโยนผักลงไปก็รีบๆ จะเอาตะเกียบไปเขี่ยๆ เอากระชอนไปกดๆ ทำไมมันสุกช้าจังเนาะ แต่พออาหารเริ่มสุกได้ตักมาใส่ถ้วยตัวเอง แล้วโยนผักและเนื้อต่างๆ ที่ไม่ได้ใส่ไปในระลอกแรกลงไปในหม้อ พวกเราก็สาละวนกับถ้วยตัวเอง ไม่ค่อยได้มาลุ้นให้มันสุกเร็วๆ ซักเท่าไหร่ บางทีผักก็โดนต้มจนสุกจนเปื่อย ถึงจะได้ช้อนมันขึ้นมากิน

เราก็เลยตั้งใจไว้ตั้งแต่ครั้งโน้นว่า ต่อไปเราจะกินสุกี้แบบสวนทางกับพิธีกรรมที่เรายึดถือมานับสิบปี สิ่งแรกที่จะโยนลงหม้อสุกี้หลังจากน้ำเดือด คือผักบุ้งกับผักกาดตรงใบๆ ซึ่งมันแทบจะสุกทันทีที่โดนไอน้ำ ตามด้วยเนื้อสัตว์ต่างๆ พวกผักตรงก้านๆ แข็งๆ กันเอาไว้ต่างหากก่อน เอาไว้ใส่ทีหลัง

ตอนไปกินสุกี้เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเราได้ทดลองพิธีกรรมใหม่ ปรากฏว่าหลังจากที่โยนอาหารต่างๆ ลงไปในหม้อสุกี้เสร็จ ผักที่ใส่ลงไปตอนแรกก็สุกพอดี เราก็ช้อนๆ มันขึ้นมาใส่ถ้วยเอาไว้ก่อน แล้วโยนพวกก้านผักแข็งๆ ลงไปแทนที่ มันก็ได้แช่อยู่ในน้ำเดือดๆ ในระหว่างที่เรากำลังเอ็นจอยกับสุกี้แสนอร่อย