สิ้นเดือนทีไรรถติดทุกที วันนี้ออกจากที่ทำงานหกโมงกว่าๆ ปกติใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงบ้านแล้ว วันนี้รอตั้งนานกว่าจะได้ออกจากซอย ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเพิ่งกลับรถแล้วย้อนกลับมาอยู่ตรงข้ามตึกที่ทำงาน ใช้เวลาอีกเกือบครึ่งชั่วโมงบนทางด่วน เฮ้อ...

นอกจากสิ้นเดือนรถติดแล้ว ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตคนก็เยอะอีก คนมาซื้อของกันตรึมเต็มรถเข็น ทำให้รู้เลยว่าคนส่วนใหญ่เป็นมนุษย์เงินเดือนที่ใช้จ่ายแบบเดือนชนเดือน พอเงินเดือนออกปุ๊บก็ต้องรีบไปใช้เงิน พอกลางๆ เดือนปลายๆ เดือนก็หน้าแห้ง นั่งนับรอวันเงินเดือนออก เราไม่ได้ต้องรอเงินเดือนออกซักเท่าไหร่ แต่พอคิดจะไปซื้อของตอนช่วงเงินเดือนออกก็ต้องงดไป เพราะขี้เกียจไปต่อแถวรอจ่ายเงิน ยิ่งเป็นคน (โชคดี) ประเภทเข้าไปต่อแถวไหน แถวนั้นเป็นชักช้ามีปัญหาอยู่เรื่อยด้วย เฮ้อ...

เมื่อเช้าฟังข่าว เขาบอกว่าจะขึ้นค่าทางด่วนอีกแล้ว คราวที่แล้วเขาขึ้นค่าทางด่วนไปรอบหนึ่งแล้ว เป็นภาษีมูลค่าเพิ่มที่เป็นภาระที่ผู้ใช้ทางต้องจ่าย แต่การทางพิเศษอุตส่าห์ใจดีรับภาระแทนมาตั้งหลายนาน แต่ท้ายที่สุดก็ต้องลดลงมา เพราะตัดสินใจทำโดยไม่ผ่านมติรัฐบาล คราวนี้เขาจะปรับค่าผ่านทางขึ้นอีก 5 บาท แล้วก็ยังจะพยายามผลักดันคืนภาระภาษีมูลค่าเพิ่มให้กับผู้ใช้ทางด้วย ถ้าสำเร็จทั้งสองกรณี ค่าทางด่วนจะกลายเป็น 50 บาท เราใช้ทางด่วนไปกลับทุกวัน ก็ต้องจ่ายเพิ่มอีกวันละยี่สิบบาท (เพิ่มขึ้น 25%) ทีเงินเดือนขึ้นทีละไม่กี่เปอร์เซ็นต์ ดอกเบี้ยเงินฝากก็ลดลงจนต่ำติดดิน ฝากเงินไปๆ เงินหดลงซะเฉยๆ เพราะอัตราดอกเบี้ยต่ำกว่าอัตราเงินเฟ้อ เฮ้อ...

ไฟเขียวไฟแดงถนนหน้าบ้าน (คอนโด) เรามันเสียอยู่ได้ไม่เลิก ในช่วงถนนที่เราใช้ขับไปทำงานและกลับบ้านเป็นประจำมีสามสามแยก (สามแยก 3 จุด) ที่ไฟจราจรเสียเป็นประจำ ที่ว่าเสียคือไฟแดงกับไฟเหลืองทำงานปกติแต่ไฟเขียวไม่ติด เป็นที่รู้กันสำหรับคนแถวนี้ว่าถ้าเห็นว่าไฟจราจรดับหมดไม่มีไฟดวงไหนติดเลย นั่นหมายถึงว่าทางของเรากำลังได้ไฟเขียวอยู่ ให้ขับไปได้เลยไม่ต้องจอดรอที่แยก ที่อื่นๆ ตามทางแยกเขาจะมีว่าแยกนี้ เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด แถวบ้านเรานี่เป็นแยก “ไม่มีไฟผ่านตลอด”

เราสังเกตว่าแยกอื่นๆ เวลาไฟจราจรเสียปุ๊บ เขาจะเปลี่ยนเป็นไฟกระพริบเหลืองกระพริบแดงทันที เป็นการเตือนให้รถทุกทางต้องระวังรถจากทางอื่นๆ ก่อนข้ามทางแยก (ความแตกต่างของไฟกระพริบเหลืองกับไฟกระพริบแดงคือ ถ้ารถมาพร้อมกันสองด้าน รถด้านไฟกระพริบแดงต้องเป็นหยุดรอ ด้านกระพริบเหลืองได้ Priority สูงกว่า) แต่แถวบ้านเราดันปล่อยให้ไฟทำงานทั้งๆ ที่เสียอย่างงั้น เราเซ็งมาก เพราะบางช่วงเวลาที่รถในถนนไม่ค่อยมาก คนขับรถก็จะขับกันเร็วๆ แค่ตอนที่ไฟจราจรทำงานปกติ “มัน” เห็นถนนว่างๆ ทางแยกอื่นๆ ไม่มีรถมา “มัน” ก็ชอบจะฝ่าไฟแดงกันอยู่แล้ว นี่ไฟจราจรดันเสียอีก เราจะผ่านแยกทีหนึ่งนอกจากต้องเล็งว่า ตกลงไฟที่ไฟด้านเรามันไม่ติด แล้วไฟด้านอื่นๆ มันติดหรือเปล่ากำลังเป็นไฟแดงอยู่หรือเปล่า แล้วก็ต้องมาคอยระวังรถที่จะฝ่าไฟแดงอีก ลุ้นระทึกตลอด เฮ้อ...

อยากๆ

วันก่อนพี่หนิงชวนไปดำน้ำที่สิปาดัน (มาเลเซีย) ช่วงวันหยุดวันแม่ เราอยากไปมากแต่พอโทรไปคุยกับเก๋ (พี่สาว) เก๋บอกว่า แกจะไปเที่ยวช่วงวันแม่เนี่ยนะ ไม่กลัวแม่น้อยใจเหรอ เดี๋ยวนี้สื่อมวลชนเขาประโคมเรื่องให้ความสำคัญกับวันแม่ ให้แสดงความรักกับแม่ สร้างความกดดันให้กับลูกๆ สร้างความคาดหวังให้กับแม่ๆ เมื่อก่อนแม่เราไม่เคยสนใจวันแม่วันพ่อก็ Just another day เดี๋ยวนี้ฟังสื่อมวลชนมากแม่ก็ชักจะมาคาดหวังจากเราเล็กๆ เหมือนกัน อีกอย่างคือเราก็จะไปเที่ยวนครวัดนครธมกับแม่ตอนสิ้นเดือนด้วย เราก็เลยตัดสินใจว่าไม่ไปก็ได้ฟะ

พอมาวันนี้พี่หนิงมาบอกว่า เขาจะเลื่อนวันดำน้ำเป็นวันที่ 19-24 สิงหา ทำให้เราอยากไปมากกกก เลยโทรไปขอแม่ คือเห็นว่าไปดำต่างประเทศกลัวแม่จะไม่อยากให้ไปเพราะเป็นห่วง แม่ถามแค่ว่าแล้วตรงกับที่ไปเขมรหรือเปล่า เราบอกว่าไม่ตรง แม่ถามว่าต้องลางานกี่วัน หัวหน้าจะให้ลาหรือเปล่า เราบอกว่ายังไม่รู้ยังไม่ได้ถาม ต้องถามแม่ก่อน ถ้าแม่ให้ไปถึงจะไปบอกหัวหน้า แม่ก็เลยบอกว่าถ้าลางานกับหัวหน้าได้ก็ให้ไป ง่ายๆ แบบนี้เอง แต่คนที่ไม่อยากให้ไปเป็นเตี่ย เตี่ยว่าเราเป็นหวัดไม่ค่อยสบายไม่ค่อยแข็งแรงยังจะไปดำน้ำอีก

เมื่อก่อนตอนเราเด็กๆ แม่จะเป็นคนห้ามไม่ให้เราทำโน่นทำนี่ เตี่ยจะเป็นคนที่ตามใจ (ไม่ค่อยสนใจ) อยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ตอนนี้กลับกันกลายเป็นว่าแม่จะตามใจเราอยากทำอะไรก็ทำ แต่เตี่ยจะเป็นคนห้ามเป็นคนบ่นตลอด อย่างตอนที่เราเพิ่งหายจากไม่สบายแล้วจะมาทำงาน แม่ก็ถามแค่ว่าค่อยยังชั่วแล้วใช่ไหม ทำงานไหวหรือเปล่า พอเราบอกว่าไหวเขาก็ตามใจ แต่เตี่ยกลับบอกว่ายังไม่ให้มาทำงาน ให้ลาต่อไปอีกอาทิตย์หนึ่ง พอเราไม่ลาก็หาว่าเราดื้ออีก

วันนี้เรายังไม่ได้ไปบอกหัวหน้าว่าจะลา พี่ปุ๊กโทรมาหาเราคำพูดแรกที่พูดคือ "อยากไปมากเลยหวะ" เราบอกว่าเราก็อยากไป ตอนที่คุยกับพี่ปุ๊กยังไม่ได้ตัดสินใจ แต่ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่าจะไป ตอนเย็นก่อนกลับบ้านก็เลยแวะไปเซ็นทรัล ไปซื้อชุดว่ายน้ำเพราะตั้งใจจะว่ายน้ำฟิตซ้อมเตรียมไปดำน้ำ ตั้งใจไปจะซื้อวันพีซชุดที่เคยเล็งไว้ตอนเห็นว่ามันลดราคา แต่พอไปถึงแล้วเจอชุดทูพีซลดราคาด้วย ก็เลยซื้อทีเดียวสองชุดเลย ตอนนี้มีชุดว่ายน้ำทั้งหมด 4 ชุดแล้ว... โอ้ยยย อยากไปดำน้ำๆๆๆ

พ้นจากเดือนหน้าไปเราคงจะต้องโง่มากๆ เลย เพราะเมื่อวานฟังวิทยุ เขาบอกว่ามหาวิทยาลัยในเยอรมันทำการวิจัยออกมาว่า การไปพักร้อนทำให้คนโง่ลง วัดออกมาเลยว่าแค่ลาไปพักร้อน 2 อาทิตย์ ก็สามารถทำให้ไอคิวลดลงได้ถึง 20 จุด แผนการเดือนหน้าของเรา (ถ้าไม่โดนทอมเบรคซะก่อน) คือ ไปดำน้ำ 6 วัน (19-24) กลับมาทำงาน 4 วัน แล้วไปเที่ยวเขมรอีก 3 วัน (29-31) ไอคิวคงลดไปซัก 10 จุด แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้ยิ่งเบื่อๆ งานอยู่ ถ้าโง่ลงแล้วทำงานไม่ค่อยได้ เผื่อเขาจะได้โอนงานเราไปให้คนอื่นทำ แล้วเอางานที่ไม่ต้องใช้สมองมาให้เราทำมั่ง เฮ้อ... แทบจะรอให้ถึงวันพักร้อนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย