ไอ้กรณีหลังนี่แหละ ที่เราคิดว่าไอ้เครื่องรูดบัตรนี่มันจะป้องกันได้ เพราะถ้าเป็นวิธีเดิมๆ ที่เราต้องยื่นบัตรไปให้พนักงานรูดผ่านเครื่องที่ตัวเขา พนักงานที่จะโกงเขาก็จะจำบัตรเลขที่บัตรเครดิตเรากับวันหมดอายุไว้ แล้วเอาก็ไปใช้ซื้อของทางโทรศัพท์หรือทางอินเตอร์เน็ตได้เลย นอกจากนี้ เราเคยได้ยินถึงขนาดว่า “อาชญากร” เขาจะใช้วิธีมายืนๆ ใกล้ๆ เคาน์เตอร์จ่ายเงิน แล้วคอยรอดูบัตรเครดิตของคนแล้วก็จำไปใช้ ซึ่งการโกงแบบนี้อันตรายกว่าแบบแรกมาก เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าบัตร (เลขที่บัตร) ของเราถูกขโมยไปใช้ จนกว่าจะได้สเตทเมนต์จากธนาคาร

เรื่องขโมยเลขที่บัตรเครดิตนี้ มีอีกกรณีหนึ่งซึ่งที่อเมริกาเขาแก้ไปแล้ว คือการแสดงเลขที่บัตรเครดิตกับวันหมดอายุบนสลิปบัตรเครดิตที่เขาให้ลูกค้าไว้เป็นหลักฐาน เมื่อก่อนเขาโชว์เลขบัตรเครดิตครบทุกตัวพร้อมกับวันหมดอายุ ถ้าเราทิ้งสลิปไปโดยไม่ได้ฉีกทำลาย พวกอาชญากรก็ไปคุ้ยตามถังขยะ ได้เลขบัตรเครดิตไปใช้สบายใจเฉิบ เมื่อก่อนเราจะทิ้งสลิปบัตรเครดิต เราต้องตัดตรงที่เป็นเลขบัตรเครดิตเป็นริ้วๆๆๆๆ ให้เอามาต่อกันยากๆ แต่เดี๋ยวนี้ส่วนใหญ่เขาจะโชว์เลขบัตรเครดิตแค่ 3-4 ตัวสุดท้าย ที่เหลือโชว์เป็น XXXX ไว้ ก็ป้องกันได้ระดับหนึ่ง

ตอนเรากลับมาเมืองไทยใหม่ๆ ก็ยังติดนิสัยตัดสลิปบัตรเครดิตก่อนทิ้งแต่เดี๋ยวนี้ก็ชักขี้เกียจ แต่การใช้บัตรที่เมืองไทยเขายังต้องให้มีการเซ็นชื่อกำกับ หรือใช้ตัวเลขเพิ่มเติมหลังบัตร ซึ่งเลขนี้จะไม่โชว์ในสลิป เราก็เลยคิดว่าน่าจะปลอดภัยแต่ไม่รู้ว่าปลอดภัยจริงๆ หรือเปล่า

ปล. ที่เขียนวันนี้ ตอนแรกตั้งใจจะไปเขียนตอบพี่ปุ๊กในเกสต์บุ๊ค (สั้นกว่านี้นะ) แต่พอไปเขียนแล้วมันดัน error เลยเอามาเขียนยาวๆ ในไดซะเลย ไม่รู้ว่าเขียนมากไปจนเป็นการชี้โพรงให้กระรอกสำหรับคนที่จะหาช่องทางการโกงหรือเปล่า