เราเพิ่งจะตัดสินใจว่าจะไปตอนที่เขาบอกว่ามีที่เหลืออีก 3 ที่ คิดว่าถ้าไม่ไปเที่ยวตอนนี้ก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ไป เพราะไม่รู้จะไปกับใคร จะหวังไปเที่ยวกับเพื่อนสนิทอย่างเพื่อนสตรีวิทย์หรือเพื่อนสมัยปริญญาตรีก็คงยากมาก แค่จะไปหัวหินหรือกาญจนบุรีก็นัดกันแทบตายกว่าจะได้สมาชิกซัก 4-5 คน แถมนัดกันแล้วก็ไม่ค่อยมีคนจัดการเรื่องต่างๆ ให้ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว แต่ไปแบบนี้พวกเขาจัดการให้หมดเลย ทั้งเรื่องที่พัก เรื่องรถ เรื่องเสบียง เราแค่จ่ายตังค์แล้วก็เอาตัวไปก็พอ

ตอนนี้อากาศเย็นสมกับเป็นหน้าหนาว ไปเที่ยวภูก็เหมาะกับกาละเทศะ (ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวทะเล แล้วก็หนาวงั่กจนเล่นน้ำไม่ได้) เรามานึกดูไปเที่ยวแบบนี้ก็น่าจะดีเหมือนกันเพราะถึงเราจะไม่สนิทกับใคร แต่จำนวนคนก็เยอะมากจนคงไม่มีใครมาวุ่นวายกับเรามากนัก เราเอาหนังสือไปด้วย กะว่าถ้าไม่ชอบมาพากลยังไง เรามีหนังสือเป็นเพื่อน (คนที่มนุษยสัมพันธ์ต่ำกว่าเกณฑ์อย่างเราก็ชินกับการทำอะไรๆ คนเดียวอยู่แล้ว)

มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งที่ตามมาจากการไปเที่ยวครั้งนี้คือพอเราไปโอนเงินค่าไปเที่ยวเสร็จ กลับบ้านไปเราก็เจอการ์ดแต่งงานเพื่อนที่ลาดกระบังอยู่ในตู้จดหมาย เขามีงานเลี้ยงวันอาทิตย์ 6 โมง เราเดินทางคืนวันนี้ (พฤหัส) และกลับบ่ายๆ วันอาทิตย์ ก็คงมาถึงค่ำๆ (หรือดึกๆ) วันอาทิตย์ ความจริงเพื่อนเราก็บอกไว้ล่วงหน้าพักหนึ่งแล้วหละว่าจะแต่งงานเดือนธันวา แต่เราจำวันที่ไม่ได้เอง

เราชั่งใจอยู่วูบหนึ่งแล้วก็ยืนยันความคิดเดิม คือ จะไปเที่ยว ถ้าวันอาทิตย์เรากลับมาถึงกรุงเทพฯไม่ดึกเกินไป เราก็อาจจะแวะไปที่งานเขาตอนใกล้ๆ งานเลิก (ไปเจอเพื่อนๆ ซักหน่อย หลังจากที่เจอกันครั้งล่าสุดตอนปีใหม่) แต่ถ้ากลับมาดึกมากก็ไม่เป็นไร ถึงไม่มีเราเขาก็คงแต่งงานกันได้